Η συνθέτης / πιανίστας από την Ιεράπετρα Κρήτης μίλησε στο BEST για το μαγικό ταξίδι στη μουσική που ξεκινάει από πολλή μικρή ηλικία και συνεχίζεται έως σήμερα με πολλές συναυλίες, ιδιαίτερα τραγούδια και μοναδικές συνεργασίες.
Πότε ξεκινάει αυτό το μαγικό ταξίδι με τη μουσική;
Από πολύ μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζω μουσική, σχεδόν στα 5 μου χρόνια ακούμπησα πρώτη φορά το αρμόνιο του πατέρα μου. Χωρίς να είναι η βασική του ασχολία ο πατέρας μου έπαιζε μουσική, μπουζούκι σε ορχήστρες και ήταν και ψάλτης, οπότε είχα πολλές εικόνες καθημερινά που περιλάμβαναν μουσική. “Κόλλησα” το μικρόβιο που λένε και στα επτά μου χρόνια ξεκίνησα μαθήματα μουσικής σε πιάνο. Μέναμε Αθήνα εκείνη την περίοδο και αργότερα μετακομίσαμε στην Ιεράπετρα. Συνέχισα τις μουσικές σπουδές μου στην Κρήτη παράλληλα και ως μαθήτρια στο σχολείο. Αργότερα, τελειώνοντας το σχολείο ολοκλήρωσα στο Ηράκλειο της Κρήτης τις μουσικές σπουδές μου ως Διπλωματούχος σολίστ στο πιάνο, καθώς και στα Ανώτερα Θεωρητικά (Αρμονία, Αντίστιξη, Φούγκα-Ενορχήστρωση).
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει όταν γράφεις μουσική, από που αντλείς έμπνευση;
Από τα πάντα κυρίως απ’ την ίδια την καθημερινότητα. Από μια μικρή στιγμή της καθημερινότητας άλλωστε βγήκε για παράδειγμα και το μουσικό μου κομμάτι «Το μανταρίνι». Τρώγαμε μανταρίνι κι
όπως το καθάριζε η μικρή μου κόρη πιτσίλισε λίγο, μπήκε στο μάτι της και δάκρυσε. Εμένα αυτό μου έβγαλε κάτι σαν εικόνα και έγινε τραγούδι. Μου ζήτησε να μην είναι πολύ… ‘λυπικό’ όπως χαρακτηριστικά είπε! Για αυτό βγάζει και αυτό το συναίσθημα της χαρμολύπης-νοσταλγίας, νομίζω… Πολλές οι εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό και μπορώ να γράψω. Από τη φύση επίσης οτιδήποτε μπορώ να δω μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως αφορμή ώστε να γίνει μουσική. Η θάλασσα, ο αέρας, τα σύννεφα, η βροχή, ο ήλιος, το διάστημα αποτελούν πηγή έμπνευσης για εμένα πολύ συχνά. Τα κομμάτια μου ‘Like the wind’, ‘Rainy Cafe’, ‘Running Clouds’ , ‘The Waltz of the Butterflies΄ μου, ‘The Secret song of the Ocean’, το Space Dancer είναι μερικά δείγματα. Επίσης κάτι που με κάνει να νιώθω ευγνωμοσύνη ή κάτι που με στεναχωρεί , κάτι που με προβληματίζει μπορεί να γίνει τραγούδι και μουσική… Το “Νιώσε τη στιγμή” το έγραψα για την αδερφή μου εν μέσω κορονοϊού κι ενώ είχε γεννήσει το δεύτερο κοριτσάκι της που εμείς δεν είχαμε καταφέρει να το δούμε. Πολύ ξεχωριστή στιγμή αυτή όταν αποφασίσαμε να φάμε όλοι μαζί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.. Η συγκίνηση και η χαρά που σου προκαλεί ένα γεγονός είναι η αρχή της δημιουργίας για εμένα. Νομίζω πως αντιλαμβάνομαι την ευλογία των στιγμών και έτσι δημιουργώ τον ήχο τους για να μη χαθούν… Το “Lonely Carousel” που είναι αφιερωμένο για την παιδική βιαιότητα το εμπνεύστηκα μετά από ένα ρεπορτάζ που είδα την περίοδο του πολέμου.
Τι είναι για σένα η μουσική και τι είναι αυτό που θέλεις να μεταδόσεις στον κόσμο μέσα από αυτήν;
Η μουσική πιστεύω ότι είναι ανώτερη όλων των τεχνών γιατί συνδυάζει πάρα πολλά πράγματα μαζί. Είναι μία παγκόσμια κοινή γλώσσα, καθώς χωρίς να χρειαστεί να μιλήσεις, με τις νότες, με τη μουσική γενικά μπορούν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Καθένας μπορεί να νιώσει συναισθήματα χωρίς να μεσολαβούν οι λέξεις… Αυτό που με παρακινεί να συνθέσω μπορεί να αγγίξει και εσένα και αυτό δίνει απίστευτη χαρά και ικανοποίηση… Εμένα αν με ρωτάς δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική, είναι ξεκάθαρο αυτό. Από το πρωί ως το βράδυ εάν δεν παίζω μουσική θα ακούω μουσική!
Ακούγοντας μουσική, έχεις δημιουργήσει δική σου μουσική;
Πολλές φορές γίνεται αυτό να έχω έναν ήχο αναφοράς και να προσπαθώ έπειτα να φτιάξω ένα δικό μου ηχητικό τοπίο… Και να σου πω την αλήθεια επειδή και ο σύζυγός μου και εγώ είμαστε συλλέκτες μουσικής έχουμε πάρα πολλά βινύλια στο σπίτι. Έχουμε επίσης και πάνω από 7.000 CD αυθεντικά και παρόλο που σπούδασα κλασική μουσική ακούω και απολαμβάνω όλα τα είδη της μουσικής. Είμαι επηρεασμένη από όλα τα είδη της μουσικής και αυτό φαίνεται νομίζω και στις δικές μου παραγωγές. Την μουσική που γράφω θα τη χαρακτήριζα ως Νew Αge με την ευρύτερη έννοια… Έχω επιρροές από το έντεχνο αλλά και το τραγούδι, από την Pop – Electronica μουσική και φυσικά (κυρίως πλέον) από τη μουσική επένδυση ταινιών – Soundtracks. Μου αρέσει να ακούω και να γράφω κινηματογραφική μουσική που μπορεί να ταξιδέψει, να γεννήσει εικόνες και συναισθήματα, να σε κάνει να ονειροπολήσεις… Μεγάλο μου όνειρο είναι να ακούσω μουσική μου επένδυση να ‘ντύσει’ μία κινηματογραφική παραγωγή ή ένα σίριαλ.
Άρα έχεις σκεφτεί η μουσική σου να αποτελέσει κάποιο soundtrack ταινίας στο μέλλον.
Θεωρώ ότι τα περισσότερα κομμάτια που δημιουργώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν soundtrack κάποιας ταινίας. Πολλές φορές φαντάζομαι σκηνές από ταινία και γράφω μουσική, είναι τόσο έντονο αυτό… Έχω την κινηματογραφική εικόνα στο μυαλό μου και γράφω. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο χώρος του κινηματογράφου και έχω κάποιες προτάσεις που τις σκέφτομαι. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολος ο χώρος και θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια για να πετύχεις – πρέπει να μιλήσεις με τους κατάλληλους ανθρώπους. Μόνο έτσι η μουσική μου θα μπορέσει να γίνει μουσική επένδυση σε κάποια ταινία, είμαι ακόμα στο ψάξιμο σε αυτόν τον τομέα . Έχω επίσης στα συρτάρια μου πάνω από 250 κομμάτια (χωρίς υπερβολή!) που είναι ήδη γραμμένα. Έχω ανεβάσει στο κανάλι μου μόνο 20 κομμάτια που μπορεί να τα ακούσει ο οποιοσδήποτε, αλλά πιστεύω ότι τα καλύτερα μου τραγούδια είναι ακόμα στα συρτάρια γραμμένα – νύχτα και μέρα μου “γκρινιάζουν” και ζητούν να ολοκληρωθούν…(χαχα)
Ποιοι συνθέτες και μουσουργοί γενικότερα υπήρξαν πρότυπα ή φωτεινοί οδηγοί για εσάς;
Πρώτα απ’ όλα οι μεγάλοι κλασικοί συνθέτες, τους οποίους σπούδασα, όπως και οι κινηματογραφικοί συνθέτες τους οποίους λάτρεψα στην πορεία της ζωής μου… Ο Morricone, ο Rota, ο Piovanni, ο Preisner, o Nyman, o Desplat, o Badalamenti, o Mariannelli, o Umebayashi, o Zimmer ακόμα και πιο σύγχρονοι μινιμαλιστές όπως ο Preisner, o Rene Aubry… και τόσοι άλλοι… Και μην ξεχνάμε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον άλλο μεγάλο συνθέτη ελληνικής καταγωγής τον Yianni, και βέβαια τον Χατζηδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Ξαρχάκο, το Λοίζο, τον Μαρκόπουλο κτλ… Έχω μεγαλώσει με τη μουσική των μεγάλων Ελλήνων συνθετών αφού και ο πατέρας μου τους άκουγε και έπαιζε τη μουσική τους στο σπίτι συνέχεια. Έιναι επίσης τόσο δυνατές οι μνήμες της μαμάς μου ή των γιαγιάδων μου, να μαγειρεύουν και να ετοιμάζουν τα οικογενειακά τραπέζια και το ραδιόφωνο να παίζει ελληνική μουσική… Σε αυτές τις στιγμές και στο ελληνικό καλοκαίρι είναι αφιερωμένο το κομμάτι μου ‘Reflections on the Greek seas …
Ποια είναι η διαδικασία σύνθεσης ενός έργου; Θα μοιραστείτε μαζί μας μερικά από τα μυστικά σας;
Πρώτα φαντάζομαι την εικόνα ή τον τίτλο που θέλω και μετά γράφω τη μουσική. Όταν γράφω μουσική μαζί με στίχους αυτά τα δύο συχνά προχωράνε μαζί και παράλληλα. Μου αρέσει επίσης πάρα πολύ να γράφω για παιδιά (και για όσους αισθάνονται παιδιά!), όπως “η παραμυθένια”- δεν έχει βγει ακόμα-, το τραγούδι στο οποίο σκέφτηκα πρώτα ποιο θα είναι το παραμύθι, το δημιούργησα και μετά έγραψα τη μουσική. Το ίδιο συνέβη και στο “Δυο λόγια πες της καρδιάς” που το έφτιαξα για τις κόρες μου… Συνήθως τα ορχηστρικά κομμάτια μου έρχονται στο μυαλό και τα γράφω πολύ γρήγορα, μία χειμαρρώδης κατάσταση θα έλεγα πως μόνο ως Θείο Δώρο μπορώ να την εκλάβω…
Πώς αισθανθήκατε την πρώτη φορά όταν ένα έργο σας, γραμμένο με νότες στην παρτιτούρα, παρουσιάστηκε από μία πολυμελή ορχήστρα;
Πάρα πολλή συγκίνηση. Το θυμάμαι ακόμα και ήταν στην Ιεράπετρα όταν παρουσιάσαμε το “Νιώσε τη στιγμή” μαζί με τη Χορωδία Νέων της Ιεράπετρας. Το είχαμε οραματιστεί με τη Τζένη Φραγκούλη ένα χρόνο πριν το πως θα γινόταν. Ήταν ένα τραγούδι που έγραψα για τη φωνή της αλλά δεν καταφέραμε δυστυχώς να το ολοκληρώσουμε λόγω του κορονοϊού, οπότε η συγκίνηση την ημέρα που το παίξαμε μπροστά στο κοινό ήταν μεγάλη. Μία ολοκληρωμένη παρουσίαση του τραγουδιού με φίλους και συνεργάτες κάναμε πέρυσι τα Χριστούγεννα … Φέτος, πρώτα ο Θεός θα κυκλοφορήσει και η Αγγλική εκδοχή με προσαρμοσμένους στίχους της Μαριάννας Μαστοράκη και της Τζένης Φραγκούλη. Παλαιότερα, πριν από 15 χρόνια σε μια βραδιά που ήταν αφιερωμένη σε γυναίκες συνθέτριες είχα παίξει πάλι δικά μου κομμάτια, απλά δεν τα είχα ανεβάσει κάπου και δεν τα ήξερε ο κόσμος. Ήταν ένα αφιέρωμα στη Ρίτα Δεληγιαννάκη γνωστή συνθέτη από την Κρήτη. Ακούστηκαν ζωντανά δύο κομμάτια μου τα οποία όμως δεν είναι ακόμα ηχογραφημένα.
Ποιο ή ποια είναι τα μηνύματα που περνάτε γενικότερα μέσα από τα έργα σας;
Τα τραγούδια μου και η μουσική μου, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, νομίζω πως εξυμνούν τη φύση, τη ζωή, την αγάπη, την καλοσύνη με σκοπό να δώσουν δύναμη, φως, ελπίδα και αισιοδοξία. Να προάγουν δηλαδή τις πραγματικές αξίες αυτής της ζωής. Γιατί θεωρώ ότι η ευαισθησία και η τρυφερότητα είναι η αληθινή δύναμη ενός ανθρώπου, η ενσυναίσθηση μεγάλη αρετή που καλλιεργείται εν πολλοίς μέσα από την όμορφη τέχνη και ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε ώστε να μη χαθεί η παιδικότητα και η αλήθεια από την ψυχή μας ότι κι αν γίνει. Να κυνηγάμε και να αγωνιζόμαστε για τα “καλά” μας όνειρα , όπως συνηθίζω να λέω… Μου δίνει μεγάλη δύναμη και χαρά κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται στις μουσικές μου λέγοντας ότι τον συντροφεύει στις καθημερινές του στιγμές, στο διάβασμα, στον καφέ του, πριν τη βραδινή του ανάπαυση, στην χαλάρωση και την ονειροπόλησή του…
Με ποιους μουσικούς ή άλλους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Καταρχάς Θέλω να πω ότι στην πόλη μου, την Ιεράπετρα Κρήτης, έχουμε ένα πάρα πολύ καλό δυναμικό, επαγγελματίες μουσικοί – δεξιοτέχνες ο καθένας στην τέχνη του, οι οποίοι είναι σπουδαίοι φίλοι και συνεργάτες. Όπως είναι η σοπράνο Τζένη Φραγκούλη που κάναμε το καλοκαίρι το Ροκ τραγούδι ‘Δώσε ελπίδα στα φτερά σου’, σε στίχους δικούς της και μουσικη προσαρμογή πάνω στο τραγούδι ‘Download the dream’, η Ελένη Διακάκη που κάναμε φέτος την Άνοιξη ένα από τα κορυφαία μου νομίζω τραγούδια το ‘Θαύματα μικρά (επίσης γραμμένο πάνω στη φωνή της και που μιλάει για τη σχέση του ηθοποιού με τη σκήνη και το κοινό – έγινε έναρξη του περυσινού Θεατρικού Φεστιβάλ με αυτό στην Ιεράπετρα. Η Τζένη Φραγκούλη και η Ελένη Διακάκη είναι μαέστροι των χορωδιών μας, Νέων και Ενηλίκων αντίστοιχα. Τον σολίστ και κιθαρίστα Φοίβο Μαυράκη, τη Μαριάννα Παπαδάκη στο Ακορντεόν, την Άρτεμη Χαραλαμπάκη στο Φλάουτο, την κυρία Λένα Φραγκούλη στο τραγούδι και τη δραματοποίηση, τον Ούγγρο Τάμας Γιαβόρ στην Τρομπέτα, το Νίκο Χατζηνικολάου στην Ηλεκτρική κιθάρα και το Μπάσο, τον Μιχάλη το Χαρκιολάκη στο Μαντολίνο, το Γιώργο τον Σκίμπα στο κλασικό Βιολί, τον Παύλο τον Κριτσωταλάκη σε βοήθεια παραγωγής… Συγχωρέστε με αν ξεχνώ κάποιους… όλοι τους σπουδαίοι πτυχιούχοι, διπλωματούχοι. Άνθρωποι καταρτισμένοι που παρόλο που ζουν στην επαρχία κάνουν σπουδαία δουλειά και αισθάνομαι πολύ τυχερή που τους έχω δίπλα μου. Τους ευχαριστώ από καρδιάς για τη δική τους πινελιά που πρόσθεσαν στη δουλειά μου… Είναι άνθρωποι που κάνουμε μαζί εκπαιδευτικές παραστάσεις σε σχολεία και συναυλίες. Είναι και πολλοί άλλοι ακόμα που προσεχώς θα συνεργαστούμε…
Δε σας κρύβω όμως ότι θα ήθελα να κάνω και ένα επόμενο βήμα, να βρεθώ στην Αθήνα και να συνεργαστώ με καταξιωμένους ανθρώπους της μουσικής, με ονόματα που από παιδί θαυμάζω.Εχω όνειρο να γράψω μουσική για την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, για την Ελευθερία Αρβανιτάκη, για τον Κότσιρα, τη Ζουγανέλη και άλλους. Όπως επίσης θα ήθελα η μουσική μου κάποια στιγμή να ακουστεί σε κάποιο σήριαλ ή διαφημιστικά σποτ ενδεχομένως ή ακόμα όπως είπα και νωρίτερα σε κινηματογραφικές ταινίες.
Τι θα συμβουλεύατε ένα παιδί στην ηλικία μας που θα ήθελε να γίνει μουσικός ή μουσικοσυνθέτης;
Καλύτερα θα ήταν να τα παρατήσει γιατί είναι ένας πολύ δύσκολος και μακρύς, ατελείωτος δρόμος (γέλια). Αστειεύομαι!! Είναι ένας υπέροχος αλλά πραγματικά δύσκολος δρόμος που έχει πολλή προσήλωση και πειθαρχία, πολύ διάβασμα και αρκετή απομόνωση. Θέλει πάρα πολύ προσπάθεια να καταφέρεις να φτάσεις σε ένα επίπεδο να λέγεσαι σολίστ ή να μπορείς να δημιουργείς και να ολοκληρώνεις δικές σου εμπνεύσεις… Και είναι και πολύ απότομο και το στάδιο της μετάβασης. Από την απομόνωση και τη μελέτη προσπαθώντας να δημιουργήσεις, να βγεις στον έξω κόσμο. Να εκτίθεσαι και να προσπαθείς να επικοινωνήσεις με τη μουσική σου. Είναι μαγικό. Ένα μικρό παιδί πρέπει να μάθει να καλλιεργει τη φαντασία του , ταυτόχρονα όμως με πειθαρχία και καθημερινή προσπάθεια. Να έχει αρκετή υπομονή και επιμονή. Πάντα ανοιχτές κεραίες. Με ταπεινοτητα να αγωνίζεται να μπολιάσει τις γνώσεις και τις μουσικές επιρροές και να βγάλει ένα δικό του μοναδικό ηχόχρωμα…
Σε όλο αυτό το ταξίδι της μουσικής ποιους είχες δίπλα σου;
Πρώτα από όλα την οικογένειά μου, οι γονείς μου και η αδερφή μου ήταν οι πρώτοι που πίστεψαν σε μένα από πολύ νωρίς. Τους δασκάλους μου όλα αυτά τα χρόνια κοντά τους που σπούδασα μουσική, πίστεψαν σε μένα και με μύησαν τα μυστικά της τέχνης τους. Τώρα τελευταία επίσης τον σύζυγό μου και τα παιδιά μου, που ζούμε στον ίδιο χώρο και “ανέχονται” να με βλέπουν πολλές ώρες με τα ακουστικά στα αυτιά και να προβάρω, να ηχογραφώ. Όλοι πιστεύω ότι φαντάζονται να γράφω σε ένα περιβάλλον με απόλυτη ηρεμία. Πιστέψτε με υπάρχει μία καθημερινότητα μέσα στο σπίτι όπως σε όλα τα σπίτια κι εγώ ηχογραφώ εκείνη τη στιγμή. Οι φίλοι μου και οι συνεργάτες μου πάντα!!! Επίσης ο Μιχάλης Ζαμπετάκης θεωρώ είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή μου. Είναι ένας καταρτισμένος ηχολήπτης, με ένα πολύ καλό στούντιο στην πόλη της Ιεράπετρας (Audio Cube Studio). Ο Μιχάλης έχει έρθει τα τελευταία χρόνια πίσω στην Κρήτη από το εξωτερικό όπου έκανε την πρακτική του στο Τορόντο στο περίφημο Cherry Beach Studio. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα. Είναι ο άνθρωπος που ανέλαβε την ηχοληψία (Recording – Μixing – Mastering) των κομματιών μου. Mου έκανε επίσης μαθήματα ηχοληψίας ώστε να φτιάχνω στοιχειωδώς το βασικό σκελετό μιας σύνθεσης. Έτσι λοιπόν έφτιαχνα το ηχητικό αποτέλεσμα στο σπίτι μόνη μου και το πήγαινα στο στούντιο το δικό του για να το κάνουμε πλέον επαγγελματικό.
Που μπορούμε να ακούσουμε τη μουσική σου;
Πρώτα απ όλα στην πιο δημοφιλή πλατφόρμα, το YouTube, έχω το κανάλι μου που λέγεται Stella Mastoraki Channel και υπάρχει λίγο παραπάνω από ένα χρόνο τώρα . Έχουν αρκετές προβολές τα πρώτα 20 βίντεο που επιμελείται ο Στέργιος ο Μήλιος, ο Γιώργος ο Μπαλοθιάρης και ο σύζυγος μου Νίκος Κοπανάκης και που έχω ανεβάσει και είναι στη διάθεση του κοινού. Όλα τα κομμάτια είναι στο φάσμα της New Age μουσικής, όπως σας είπα και νωρίτερα, κάποια απ αυτά είναι Ιnstrumental και κάποια κανονικά τραγούδια με στίχους. Τα τραγούδια που έχω ανεβάσει να πω ότι έχουν κάποια ιστορία να διηγηθούν. Εγώ θα τα χαρακτήριζα μουσικά παραμύθια για ενήλικες αλλά και για παιδιά. Κάποιος μου είπε οτι έχουν παραμυθένια εξώφυλλα και ήταν πολύ τιμητικό… Η μουσική μου υπάρχει επίσης και σε όλες τις δημοφιλείς πλατφμορμες online streaming μουσικης όπως το Spotify- εκεί προς μεγάλη ικανοποίηση η μουσική μου έχει φτάσει ήδη σε 90 χώρες! – Itunes, Amazon, Deezer, Pandora, Tidal κτλ…
Σε ευχαριστούμε για την κουβέντα μας και ευχόμαστε σύντομα η μουσική σου να ντύσει κάποια ταινία και οι συναυλίες σας να γεμίζουν από κόσμο που αγαπάει αυτό που κάνετε.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για όλα. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για τη δουλειά μου και να μοιραστώ μαζί σας το ταξίδι της μουσικής αναζήτησης.
Η Στέλλα κατάγεται από τη νοτιότερη πόλη της Ευρώπης – την Ιεράπετρα της Κρήτης. Είναι σύζυγος και μητέρα δύο μικρών κοριτσιών, καθηγήτρια πιάνου που συνθέτει, ενορχηστρώνει και παράγει δική της μουσική για θέατρο, σινεμά και τηλεόραση. Επίσης δημιουργεί μουσική για δραματοποίηση που χρησιμοποιείται σε σχολικές τάξεις, καθώς και μουσικά παραμύθια που προορίζονται για ενήλικες και παιδιά, καλώντας μας να ταξιδέψουμε σε ένα νοσταλγικό κόσμο. Οι συνθέσεις της προορίζονται κυρίως για ψυχαγωγία, χαλάρωση, συγκέντρωση και χορoγραφία.
Τα τραγούδια της κόντρα στο ρεύμα της εποχής εξυμνούν τη ζωή, τη φύση, την αγάπη, την καλοσύνη, με σκοπό να δώσουν δύναμη, φως, ελπίδα και αισιοδοξία και να προάγουν τις πραγματικές αξίες σε αυτή τη ζωή. Θεωρεί ότι η ευαισθησία και η τρυφερότητα είναι η αληθινή δύναμη ενός ανθρώπου και η ενσυναίσθηση μεγάλη αρετή που καλλιεργείται εν πολλοίς και μέσω της όμορφης τέχνης. Είναι μια Κρητικοπούλα που παλεύει να φτάσει η μουσική της παντού. Ταυτόχρονα, έχει δραστηριότητα παιδαγωγική όπου διδάσκει κλασικό και μοντέρνο πιάνο, κάνει παραστάσεις εκπαιδευτικές – ψυχαγωγικές στα σχολεία για γνωριμία των μεγάλων κλασικών συνθετών με τα μικρά παιδιά, συνοδεύει χορωδίες του τόπου της, κάνει ρεσιτάλ πιάνο – φωνή με απρόβλεπτες και πρωτότυπες μίξεις διαφόρων ειδών μουσικής σε συνεργασία με ντόπιους και μη καλλιτέχνες.
Έχει σπουδάσει πιάνο, αρμονία, αντίστιξη, φούγκα και ενορχήστρωση.
Μιλάει Αγγλικά και Γαλλικά, λατρεύει την οικογένειά της, αγαπάει τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, το θέατρο και το σινεμά, τη φύση, τη γυμναστική, το διάβασμα και το μαγείρεμα.
Μαζί με το σύζυγό της έχουν μια τεράστια δισκοθήκη από βινύλια και ψηφιακά δισκάκια.
Η μουσική της με τα πρωτότυπα παραμυθένια εξώφυλλα είναι διαθέσιμη σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες online streaming μουσικής και πωλείται στα ψηφιακά καταστήματα Amazon και iTunes.
