Ο Κώστας Φιτσανάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και σαν αθλητής έχει αγωνιστεί στη θέση του αμυντικού στις ομάδες ΚΟΗ, Ξάνθη και Ρέθυμνο. Σαν προπονητής έχει εργαστεί στις ομάδες Κομοτηνή (Β’ Εθνική Ανδρών), ΝΟ Ρεθύμνου (Α1 Γυναικών, Α2 Ανδρών), Εθνικός Πειραιώς (Α1 Γυναικών) και ΟΦΗ (Α2 Γυναικών, Α2 Ανδρών). Έκλεισε για 4η συνεχόμενη αγωνιστική χρονιά στον ΟΦΗ και πριν λίγες μέρες μίλησε στο BEST και τον Στέλιο Κουνδουράκη.
Μετά και την παραμονή σας, όπως ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες στον πάγκο του ΟΦΗ σε γυναίκες και άνδρες, μπορούμε να πούμε ότι το πάντρεμα αυτό και η επιστροφή σας στο Ηράκλειο είναι απόλυτα επιτυχής;
Είναι μία σχέση που ξεκίνησε με αγάπη, με θέληση και από τις δύο πλευρές για ό,τι καλύτερο. Συμφωνούμε σε πολλά θέματα που έχει να κάνει με την ομάδα με όλους όσοι βρίσκονται στην ηγεσία του συλλόγου οπότε όλα δείχνουν ιδανικά μέχρι και σήμερα. Υπάρχει έντονα το στοιχείο της «οικογένειας», όπως συμβαίνει στις περισσότερες επαρχιακές ομάδες, αλλά εδώ στον ΟΦΗ είναι λίγο περισσότερο έντονο θα έλεγα. Ξέρουμε όλοι ότι ο ΟΦΗ είναι ένας μεγάλος σύλλογος και είναι πολύ διαφορετική ομάδα από τις υπόλοιπες επαρχιακές. Είναι ομάδα με δράσεις σε πάρα πολλά αθλήματα, οπότε όπως καταλαβαίνετε η οικογένεια του ΟΦΗ είναι τεράστια και είμαστε τυχεροί κι εμείς του πόλο που ανήκουμε σε αυτή.
Τι ζητάει ο Κώστας Φιτσανάκης από τη νέα χρονιά για τις ομάδες του, σε άνδρες και γυναίκες;
Από την πρώτη μέρα που ήρθα στον ΟΦΗ στόχος μου ήταν η ομάδα κάποια στιγμή να καταφέρει να ανέβει στην Α1 εθνική κατηγορία. Μέσα από πολλή δουλειά και καθημερινή προσπάθεια πιστεύω θα το καταφέρουμε κάποια στιγμή. Θέλω να βλέπω την ομάδα μας, τον ΟΦΗ, να ανεβαίνει τα σκαλιά ένα ένα, συγκεντρωμένοι όλοι και όλες σε προπονήσεις και αγώνες και πάντα να είμαστε και να δείχνουμε αποφασιστικοί για το επόμενο βήμα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν τα απαραίτητα δεδομένα για να γίνει πράξη αυτό, οπότε επικεντρωνόμαστε στο να φτιάξουμε το έμψυχο υλικό μας όσο καλύτερο γίνεται. Θέλουμε να κλείσουμε και να καλύψουμε ένα κενό που υπήρχε για κάποια χρόνια στο παρελθόν φτιάχνοντας παίχτες υψηλής ποιότητας. Μετά θα μπορέσουμε να ζητήσουμε περισσότερα από την ομάδα για το βήμα παραπάνω. Είμαι της άποψης ότι οι ομάδες που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν πρέπει και οφείλουν να στηρίζονται σε γηγενείς παίχτες. Οι ομάδες που αναγκάζονται να παίρνουν παίχτες απ’ έξω για να κάνουν το βήμα παραπάνω δεν μπορούν να αντέξουν πάρα πολλά χρόνια, το ξέρουμε ότι αυτό δεν έχει διάρκεια. Εμείς θέλουμε να κάνουμε κάτι και να στηριχτούμε σε δικά μας παιδιά, κάτι που φέρνει και περισσότερο κόσμο στη πισίνα που είναι και το ζητούμενο.
Πόσο δύσκολο είναι να χτίσεις μία ομάδα για μεγάλη κατηγορία και να μπορείς να παραμείνεις σε υψηλό επίπεδο; Ρωτάμε γιατί γνωρίζουμε τόσο στο Ρέθυμνο όσο και στον Πειραιά στην Α1 είχατε πολλή μεγάλες εμπειρίες και «εικόνες» να διηγηθείτε.
Δεν είναι εύκολο, γιατί όπως καταλαβαίνουμε όλοι πρέπει να έχεις αθλητές υψηλού αγωνιστικού επιπέδου που να αμείβονται καλά και να βοηθάνε τα μέγιστα για να βρεθείς ψηλά σε κατηγορίες. Οι περισσότεροι αθλητές μας έχουν υψηλό το αίσθημα του φιλότιμου, αφήνουν δουλειές ή άλλες υποχρεώσεις και έρχονται για προπονήσεις. Σεβόμαστε όλα τα παιδιά που λειτουργούν έτσι, που το κάνουν επειδή το «γουστάρουν» να το πω κι αλλιώς, αλλά όλο αυτό έχει και ένα ταβάνι. Κάποια στιγμή μπορεί να έρθει η κούραση ή να αλλάξουν τα ενδιαφέροντα των παιδιών και πολλά άλλα, οπότε εκεί πρέπει να προσπαθήσουμε λίγο παραπάνω, να παντρέψουμε πολλές καταστάσεις μαζί που συμβαίνουν συγχρόνως για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μία χρυσή τομή όλων των καταστάσεων μαζί. Σε εμάς ευτυχώς το 80% των παιδιών είναι μέχρι τα 22 ή 24, έχουμε και φοιτητές και προσπαθούν να διαχειριστούν το χρόνο τους προς όφελος της ομάδας.
Πόσο κοντά είναι η τοπική κοινωνία στον ΟΦΗ και στις ομάδες του πόλο. Τι fit back εισπράττεις τα τρία τελευταία χρόνια που είσαι στο Ηράκλειο;
Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της ομάδας του πόλο είναι ότι ανήκει στην μεγάλη οικογένεια του ΟΦΗ όπως προ είπα. Αυτό δημιουργεί μία σχέση με μεγάλο αριθμό φιλάθλων και ανθρώπων που αγαπούν τον σύλλογο και με μία μεγάλη προβολή καθημερινά στα ΜΜΕ. Με αυτό τον τρόπο οι ομάδες μας, του πόλο, βρίσκονται συνεχώς στα site του συλλόγου ή των περιφερειακών site του νησιού λόγω ονόματος. Το πόλο το γνωρίζει ο κόσμος, δεν είναι απαραίτητο να έρχονται στη πισίνα, αλλά μας γνωρίζουν, ποιοι είμαστε, τι έχουμε κάνει. Το που βρίσκεται το κάθε άθλημα ψηλά στη λίστα των φιλάθλων εξαρτάται και με το ίδιο το άθλημα, μην το ξεχνάμε αυτό.
Πως είναι το επίπεδο της Α2 στο πρωτάθλημα των γυναικών και τι περιμένεις από την ομάδα τη νέα χρονιά;
Επειδή έχω ασχοληθεί πολλά χρόνια με το γυναικείο πόλο μπορώ να πω ότι η ομάδα του ΟΦΗ είναι από τις πιο ευσυνείδητες ομάδες που έχω δει. Ξέρουν πάρα πολύ καλά τα κορίτσια τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν. Γνωρίζουν τις δυσκολίες, τι χρειάζεται μία ομάδα για να βρεθεί στην Α1 εθνική κατηγορία και περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες για να το καταφέρουν. Δεν έχουμε σαν ομάδα εκείνη την πίεση που φαντάζεται ο κόσμος ότι πρέπει να βρεθούμε στην Α1 με κάθε κόστος. Αυτό που μας ευχαριστεί είναι να παίζουμε και να ευχαριστιόμαστε το πόλο και τον κάθε αγώνα ξεχωριστά. Η αλήθεια είναι ότι λόγω υποχρεώσεων δεν θα μπορούσαμε να είμαστε στην Α1, οπότε ευχαριστιόμαστε την συμμετοχή μας στην Α2 που είναι και μία πολλή ανταγωνιστική κατηγορία. Η ομάδα του ΟΦΗ είναι αρκετά δυνατή, είμαστε χρόνια στην Α2 κι έχουμε ένα καλό όνομα. Έτσι λοιπόν χωρίς να είναι αυτοσκοπός αν υπάρξει η ευκαιρία σαφώς και θα την αρπάξουμε και θα κάνουμε το ένα βήμα παραπάνω.
Υπάρχει μέλλον στις ακαδημίες του ΟΦΗ, γίνονται προσπάθειες να ενσωματωθούν ακόμη περισσότερα παιδιά που να αποτελέσουν τις ομάδες του αύριο;
Εγώ βλέπω πολύ μέλλον στην ομάδα του ΟΦΗ. Έχει μία δυσκολία όσο αφορά τα ωράρια, αφού είναι λίγο αργά οι προπονήσεις και κάποια μικρά παιδιά δυσκολεύονται αλλά έχουν δείξει την επιθυμία να έρχονται κι αυτό είναι αισιόδοξο για το μέλλον του συλλόγου. Υπάρχει η τεχνογνωσία για να φτιάξουμε αθλητές που θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον και όλοι εμείς οι προπονητές που ασχολούμαστε με το πόλο του ΟΦΗ ξέρουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε. Μας ικανοποιεί να βλέπουμε γονείς να έρχονται για να ασχοληθούν τα παιδιά τους με το πόλο κι όχι για να δοκιμαστούν απλά. Μην ξεχνάμε ότι ο σύλλογος έχει πάρα πολλά αθλήματα οπότε είναι λογικό μέχρι να αποφασίσει το παιδί που θέλει να μείνει να περάσει και από το πόλο. Όμως είναι αισιόδοξο ότι έρχονται για το πόλο. Γνωρίζουν από πριν και το άθλημα και την δουλειά που γίνεται εδώ. Επειδή το πόλο είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άθλημα πιστεύω ότι βρίσκουν το στοιχείο εκείνο που θα τους κρατήσει στο άθλημα και θα το εξελίξουν. Και τέλος μην ξεχνάμε και τον παράγοντα παρέα, που στις μικρές ηλικίες είναι αρκετά έντονο, δένει τα παιδιά μεταξύ τους και με την πάροδο των χρόνων δυναμώνει αυτή η σχέση που γίνεται αργότερα σχέση ζωής και όλοι ξέρουμε πόσο δυνατές σχέσεις είναι αυτές που βγαίνουν μέσα από τον αθλητισμό.
Πως είδες τους Μεσογειακούς αγώνες που πραγματοποιήθηκαν στο Ηράκλειο;
Καταρχάς είναι τιμή για την Κρήτη να γίνονται τόσο μεγάλες διοργανώσεις και να μπορεί ο καθένας να δει από κοντά τόσο μεγάλους αθλητές να αγωνίζονται. Είναι υποχρέωση όλων μας, όλους του νησιού και του αθλητικού κόσμου να στηρίζει τέτοιες διοργανώσεις. Πόσο μάλλον όταν σε σημαντικές θέσεις της διοργάνωσης βρίσκονται άνθρωποι του αθλητικού χώρου που είναι από τον Κρήτη όπως ο Νίκος Προβιάς. Ένας άνθρωπος του αθλητισμού που όλοι γνωρίζουμε, και ειδικά οι Ρεθεμνιώτες, ήταν επικεφαλής της όλης διοργάνωσης. Μεγάλη επιτυχία αυτό και προσωπική του ιδίου και του κρητικού αθλητισμού. Είχαμε όμως πάρα πολλά έμπειρα στελέχη που βοήθησαν να γίνουν άρτιοι αγώνες αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις σε αθλητές και θεατές από όλο τον κόσμο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί κι εγώ ασχολήθηκα ενεργά με τους Μεσογειακούς αγώνες αφού ήμουν στην ομάδα του media support της διοργάνωσης στην περιοχή του Καρτερού όπου κι έγιναν τα περισσότερα αθλήματα.
Τι χρειάζεται ένας προπονητής για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε έναν σύλλογο που έχει να διαχειριστεί δύο ομάδες και δύο διαφορετικά φύλα, πόσες διαφορές έχουν;
Οι διαφορές είναι τεράστιες (γέλια). Μιλάμε για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, από όποια πλευρά κι αν τα προσεγγίσεις. Η αλήθεια είναι ότι έχω μεγάλη εμπειρία όσο αφορά το γυναικείο πόλο και όλα όσα έχουν να κάνουν με αυτό και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Επειδή η πίεση τώρα με τον ΟΦΗ στην Α2 δεν είναι πολλή μεγάλη αγωνιστικά με βοηθάει κι εμένα στην διαχείριση, όλα γίνονται λίγο πιο απλά. Πιστεύω όμως ότι και οι άνδρες και οι γυναίκες ξέρουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν, τα αρνητικά και τα θετικά, και όσα προβλήματα υπάρχουν πράττοντας ανάλογα. Για τις γυναίκες έχω να πω ότι έχουν μία αντίληψη διαφορετική στο αγωνιστικό παιχνίδι τους κι αυτό τις κάνει να διαφέρουν λίγο, να γνωρίζουν πότε να κάνουν κάτι και γιατί. Αυτό βοηθάει σίγουρα την ομάδα και εμένα κατ’ επέκταση. Οι άνδρες απ την άλλη είναι 100% συνεργάσιμοι και διαχειρίσιμοι και με την αγωνιστική τους δύναμη θα δείξουν πολλά. Στο δια ταύτα, οι γυναίκες έχουν την οξυδέρκεια αν τους ζητήσεις κάτι απλά να το κάνουν, οι άνδρες έχουν την δύναμη και την θέληση να το προσπαθήσουν, αν θα το κάνουν δεν ξέρουμε (γέλια).
Πόση εμπειρία αποκτήσατε από την συμμετοχή σας στην Α1 με το Ρέθυμνο και την ομάδα του Ν.Ο.Ρ. (να υπενθυμίσουμε 3η στη βαθμολογία και έξοδος στην Ευρώπη) αλλά και με την ομάδα του Εθνικού;
Αν αρχίσουμε να μιλάμε για τον Ν.Ο.Ρ. θα γράψουμε βιβλία. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο το Ρέθυμνο για μένα. Ήταν ό,τι καλύτερο έχω ζήσει στην καριέρα μου στο πόλο τα 10 χρόνια με τον Ν.Ο.Ρ. και στην Α1 που ήμασταν. Φοβερή εμπειρία και τεχνογνωσία, σε μία ηλικία κάτω των 30 που ήμουν, όποτε συνεχώς μάθαινα πράγματα και γινόμουν καλύτερος χρόνο με το χρόνο, με μία τρομερή δίψα για διάκριση. Μία δίψα και όρεξη που πήγαζε από το σύνολο των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με την ομάδα τότε. Από ποιον να πρωτό ξεκινήσω, από τον Μανώλη Κουφάκη, τον Πρόεδρο, μία ξεχωριστή προσωπικότητα στη ζωή μου. Αν αρχίσω να λέω ονόματα θα ξεχάσω κάποιον και θα παρεξηγηθώ, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον Κώστα Χατζηδάκη που τώρα είναι στην εθνική ομάδα της Κίνας προπονητής και κάνει διεθνή καριέρα. Απίστευτα χρόνια. Ο όρος οικογένεια που ακούμε για ομάδες όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτές είναι ταυτόσημη με την ομάδα του Ρεθύμνου, αυτό. Μεγάλο παράπονο όμως το ότι ακόμα και σήμερα δεν έχει γίνει κολυμβητήριο στο Ρέθυμνο. Σκεπτόμενος πόσα πολλά είχαμε κάνει και μαζί τότε στο σύνολό τους και συνεχίζουν να κάνουν στο Ρέθυμνο οι υπεύθυνοι του Ν.Ο.Ρ. είναι απαράδεκτο που δεν έχει γίνει το νέο κολυμβητήριο εν έτη 2023.
Πως φεύγεις από μία τέτοια ομάδα και ένα τόσο καλό κλίμα με ανθρώπους που δίνουν όλο τους το είναι για τον σύλλογο;
Πιστεύω ότι έκλεισε ένας κύκλος και έπρεπε να ανοίξει ένας άλλος. Ήμουν σχεδόν 15 χρόνια σύνολο στο Ρέθυμνο, είχαμε φτάσει στο μάξιμουμ των επιτυχιών. Είχα δώσει και είχα πάρει όσο περισσότερα μπορούσα από τον σύλλογο και είχε έρθει η ώρα για αλλαγή. Και για μένα και για το Ρέθυμνο ήταν καλό να γινόταν μία αλλαγή και πιστεύω ότι έγινε και την κατάλληλη χρονική στιγμή.
Μπορεί ο ΟΦΗ να βρεθεί κάποια στιγμή στην Α1 και τι χρειάζεται για να γίνει αυτό;
Σαφώς και μπορεί να βρεθεί κι έχει όλα τα φόντα και τα προσόντα για να γίνει αυτό πράξη. Τους οικονομικούς πόρους τους έχει και σε αγωνιστικό επίπεδο το δυναμικού του είναι πάρα πολύ καλό. Κάποια στιγμή θα το κάνει, απλά επειδή έχει ξανά γίνει στο παρελθόν και τότε αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες γιατί έγινε γρήγορα και όχι με σωστό σχέδιο, πρέπει αυτή τη φορά να γίνει όλα οργανωμένα και σωστά. Να γίνει για να μείνει κι όχι για να γίνει, τόσο απλά. Και πάνω σε αυτό δουλεύουμε αυτή τη στιγμή.
Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που δίνεται στα παιδιά;
Ασχολούμαι πάρα πολλά χρόνια με τα μικρά παιδιά και ξέρω πολύ καλά τι να τους πω. Έτσι όπως είναι όμως η κοινωνία μας σήμερα θα έπρεπε να δώσω πάρα πολλές συμβουλές, ξεκινώντας πάντα από την πιο σημαντική. Βγείτε έξω απ το σπίτι, αυτό θα τους έλεγα, βγείτε και ασχοληθείτε με τον αθλητισμό, αφήστε τα τάμπλετ και ότι σας κάνει να βρίσκεστε σε ακινησία και ψάξτε στον αθλητισμό την χαρά, την κοινωνικότητα και την επικοινωνία. Για να μπορέσουν να εξωτερικεύουν τις ανάγκες τους και τα συναισθήματα τους. Δυστυχώς κάτι που έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια είναι ότι ο αθλητισμός αποτελεί το τελευταίο σωσίβιο στους γονείς για να μπορέσουν τα παιδιά να είναι πιο κοινωνικά. Να κάνουν σωστές παρέες, να έχουν ενσυναίσθηση και να μπορούν πιο εύκολα οι γονείς να μάθουν το παιδί τους καλύτερα. Ο προπονητής έρχεται να γεφυρώσει μία σχέση παιδιού με γονείς που μόνο αυτός ξέρει και το πώς και το πότε.
Αισθάνεστε ότι λειτουργείτε κι εσείς σαν «δεύτερος πατέρας» ας το πούμε έτσι με τα παιδιά του πόλο που έχετε στις προπονήσεις σας;
Επειδή ξεκίνησα μικρός σε ηλικία την προπονητική μου καριέρα, αισθάνθηκα σαν δεύτερος πατέρας των παιδιών από εκείνη τη στιγμή και μετά. Υπάρχει μία απίστευτη επικοινωνία και η σχέση μου με τα παιδιά είναι τέτοια που μπορώ να πω ότι έχουμε πολλή καλή χημεία μεταξύ μας. Και προφανώς όλο αυτό βγαίνει γιατί αγαπάμε τα παιδιά, αν μη τι άλλο. Και ό,τι κάνουμε το κάνουμε γι αυτά τα παιδιά, για ένα καλύτερο αύριο που πρέπει να έχουν στην κοινωνία όταν μεγαλώσουν και έρθουν αντιμέτωποι με τις μεγάλες δυσκολίες.
Πως χαλαρώνετε και αποσυμπιέζεστε σε προσωπικό επίπεδο με τόσες ώρες προπονήσεων και αγώνων;
Πάω μία βόλτα με το σκύλο μου και είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας. Εγώ το βλέπω και λίγο διαφορετικά. Μπορώ να πάω με τους ίδιους ανθρώπους που εργαζόμαστε μαζί στον σύλλογο για μία μπύρα και να μιλάμε για πολλά και διάφορα. Και μόνο που είσαι εκτός δουλειάς γεμίζεις μπαταρίες κι ας είσαι με τους ίδιους ανθρώπους. Μην ξεχνάμε ότι όλοι εμείς που ασχολούμαστε με ομάδες, με αγώνες και κάνουμε πολλά ταξίδια, μέσα σε αυτά χαλαρώνουμε και προσπαθούμε να βγάλουμε την όποια πίεση υπάρχει.
Ευχαριστούμε για την συνάντηση και ευχόμαστε όλα όσα έχετε στο μυαλό σας εσείς και οι συνεργάτες σας στον ΟΦΗ να πραγματοποιηθούν στο χρόνο που εσείς έχετε επιλέξει.
Εγώ ευχαριστώ πολύ, χάρηκα που τα είπαμε.
