Ο άνθρωπος, η ανθρώπινη σκέψη, η ψυχοσύνθεση μας και σε ευρεία έννοια η ανθρώπινη οντότητα είναι ένα πολύπλευρο ον με άπειρες δυνατότητες εξέλιξης και αυτοβελτίωσης παρά την πολυπλοκότητα της ίδιας της ύπαρξης του.
Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη εν τη γενέσει της είναι μια και μοναδική και αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Υπάρχουν ομοιότητες, κοινά χαρακτηριστικά και διαφορετικότητες μεταξύ των ανθρώπων, υπάρχει όμως και η μοναδικότητα του καθενός, γεγονός το οποίο όταν συνειδητοποιήσει, αποδεχτεί και σεβαστεί το άτομο αλλάζει όλη η ζωή του.
Μεγαλώνοντας μέσα σε περιβάλλοντα όπως το οικογενειακό, σχολικό, κοινωνικό και ούτω καθεξής, μαθαίνουμε να βλέπουμε και να τοποθετούμε τον εαυτό μέσα σε αυτά με ανάλογες επιπτώσεις, άλλοτε θετικές κι άλλοτε αρνητικές. Δημιουργώντας πρότυπα από τις φιγούρες της παιδικής μας ηλικίας, ειδικά από αυτές που εξαρτιόμαστε στα πρώτα έτη της ζωής μας – γονείς και οικογένεια κατά βάση-, «χτίζουμε» έναν ασυνείδητο εαυτό με πολλές ομοιότητες και μοτίβα συμπεριφοράς, αυτών των ανθρώπων. Κατά τη μετάβαση μας στο σχολικό περιβάλλον μαθαίνουμε να προβάλλουμε τον εαυτό μας σε σύγκριση με τους συμμαθητές μας και τον κοινωνικό μας περίγυρο, υιοθετώντας ξανά νέα πρότυπα συμπεριφοράς τα οποία δεν αποτελούν απαραίτητα και στο μεγαλύτερο ποσοστό αληθινό μέρος του εαυτού μας, παρά μια αντανάκλαση των όσων βιώνουμε, παρατηρούμε, θαυμάζουμε ακόμα και των όσων αποστρεφόμαστε.
Αν δεν μεγαλώνουμε και αναπτυσσόμαστε μέσα σε περιβάλλοντα τα οποία να μας βοηθούν προς την αυτογνωσία, η πρώτη ουσιαστική επαφή μας με τον μοναδικό, ακέραιο εαυτό μας είναι η περίοδος της εφηβείας ή οποία θα συμβάλλει τα μέγιστα στη διαμόρφωση του ενήλικου εαυτού μας, ο οποίος για να ολοκληρωθεί απαιτείται μια διαρκής ενδοσκόπηση και προσπάθεια αυτογνωσίας και αυτοπαρατήρησης, καθότι είμαστε καθημερινά εξελισσόμενοι και άρα κάθε μέρα συμβαίνουν αλλαγές μέσα μας.
Η υγιής βάση στην αυτογνωσία μας, στην αποδοχή του εαυτού μας και στην περαιτέρω εξέλιξη μας, είναι η πλήρης αποδοχή της μοναδικής αλήθειας ότι το κάθε άτομο είναι Μοναδικό. Τηρώντας αυτή την αρχή, παύουμε να εστιάζουμε στις εξωτερικές συνθήκες, γεγονότα και καταστάσεις και αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε, να επενδύουμε και να εμπιστευόμαστε τις μοναδικές ικανότητες μας, ενώ παράλληλα αναλαμβάνουμε την ευθύνη των αρνητικών πλευρών του εαυτού μας προσπαθώντας να γινόμαστε κάθε μέρα και από λίγο καλύτεροι.
Όταν συνειδητοποιήσουμε τη μοναδικότητα μας και εργαστούμε πάνω σε αυτή την πραγματικότητα τότε θα αναλάβουμε και εξ ολοκλήρου την ευθύνη του εαυτού μας, μα και θα ζήσουμε πραγματικά εσωτερικά ελεύθεροι από συγκρίσεις, ταυτίσεις, πρότυπα που μας απομυζούν και μας στερούν την πραγματική αυτοεκτίμηση.
Οπότε αγαπητέ άνθρωπε, να θυμάσαι πάντα ότι στη ζωή είσαι πάντα μοναδικός, είτε είσαι έτσι, είτε αλλιώς. Και αυτό είναι το πιο φυσιολογικό και μη αμφισβητήσιμο γεγονός της ζωής σου. Εκμεταλλεύσου το!
Με εκτίμηση,
Μελίνα Σαριδάκη
