Η Γεωργία Νταγάκη επιστρέφει στην Κρήτη για δύο εμφανίσεις στο Ρέθυμνο, 19 & 20 Αυγούστου με μία μονάδικη παράσταση!
Η Γεωργία Νταγάκη, δεξιοτέχνης της κρητικής λύρας και ερμηνεύτρια, με μεγάλη γνώση της ελληνικής μουσικής, συνομιλεί επί σκηνής με τον Τάκη Χρυσικάκο σε μια μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο Πνοές σε τρεις χορδές, όπου η μουσική και τα τραγούδια συνδιαλέγονται με την ποίηση και την πεζογραφία. Οι δύο καλλιτέχνες ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια φωνή αφύπνισης για όσα διακυβεύονται στο κατώφλι της κλιματικής αλλαγής και των μη αναστρέψιμων συνεπειών της: μαζί με τη θάλασσα, τα δάση και τον ουρανό, κινδυνεύουμε να απολέσουμε και το σπουδαίο εκείνο κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς που εμπνέεται από αυτά, αφού οι αναφορές στη φύση, τόσο στη μουσική όσο και στη λογοτεχνία, θα γίνονται ολοένα και πιο ανοίκειες για κάθε επόμενη γενιά. Αντιστεκόμαστε με μια γιορτή αφιερωμένη στη φύση και την αναπαράστασή της στην ελληνική μουσική και τη λογοτεχνία.
Αποκλειστική συνέντευξη στο περιοδικό BEST και τον Στέλιο Κουνδουράκη
To πρόγραμμα «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού συνεχίζεται και το έργο που θα παρουσιάσετε “Πνοές σε τρεις χορδές” στις 19 & 20 Αυγούστου στο Ρέθυμνο υπάγεται σε αυτό. Τι ακριβώς θα μας παρουσιάσετε μαζί με τον Κο Τάκη Χρυσικάκο;
Θα σας παρουσιάσουμε μια μουσικο-θεατρική παράσταση, όπου η μουσική και τα τραγούδια συνδιαλέγονται με την ποίηση και την πεζογραφία. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας σε μια φωνή αφύπνισης για όσα διακυβεύονται στο κατώφλι της κλιματικής αλλαγής και των μη αναστρέψιμων συνεπειών της: μαζί με τη θάλασσα, τα δάση και τον ουρανό, κινδυνεύουμε να απωλέσουμε και το σπουδαίο εκείνο κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς που εμπνέεται από αυτά, αφού οι αναφορές στη φύση, τόσο στη μουσική, όσο και στη λογοτεχνία, γίνονται ολοένα και πιο ανοίκειες για κάθε επόμενη γενιά. Αντιστεκόμαστε λοιπόν με μια γιορτή αφιερωμένη στη φύση και την αναπαράστασή της στην ελληνική μουσική και τη λογοτεχνία και σας προσκαλούμε όλους!
Μπορεί η μουσική να λειτουργήσει σαν γέφυρα για να περάσουν τα απαραίτητα μηνύματα στον κόσμο για τις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο, λόγω κλιματικής αλλαγής και των μη αναστρέψιμων συνεπειών της;
Η μουσική και ο λόγος έχουν την δύναμη αυτή να μπορούν με απόλυτα φυσικό τρόπο να γίνουν αρωγοί της προσπάθειας αυτής. Μέσα από τη μουσική θα πάρουμε τα μηνύματα αυτά για να βελτιώσουμε και να προσπαθήσουμε όχι για τον πλανήτη αλλά για το ανθρώπινο είδος που κατοικεί σε αυτόν. Μέσω της μουσικής-η οποία γεννήθηκε από την αναπαραγωγή των ήχων της φύσης- μας δίνεται η δύναμη να αφυπνίσουμε, να αναθεωρήσουμε και να ανασυνταχτούμε προς ένα καλύτερο και πιο προσεκτικό τρόπο ζωής που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον στο οποίο ζει και μεγαλώνει η ανθρώπινη ζωή.
Θέλεις να μας πεις, για να μάθουν κι όσοι δεν γνωρίζουν τη σχέση σου ακριβώς με την Κρήτη από πού είσαι και πότε φεύγεις επαγγελματικά από το νησί;
Η καταγωγή των γονιών μου είναι από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια οι δικοί μου ζουν μόνιμα στο νησί όμως η δική μου έδρα παραμένει η Αθήνα, η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Δεν χρειάστηκε να βιώσω κάποιον «αποχωρισμό» με το νησί, και αυτό το κατατάσσω στα θετικά μιας και φαντάζομαι πως θα ήταν αρκετά δύσκολο να το κάνω.
Δεν μπορούμε να μην ρωτήσουμε. Γιατί λύρα; Πως είναι να ασχολείσαι με ένα όργανο που είναι λίγες οι φορές που δεν την κρατάει άνδρας; Τι σε ενέπνευσε;
Το ηχόχρωμα της στα δικά μου αυτιά ήταν και παραμένει συγκινησιακό. Δεν μπορώ να σας δώσω μια σαφή εξήγηση. Οι καταβολές, τα βιώματα, η κουλτούρα της κρητική μουσικής ήταν ο τρόπος με τον οποίο γαλουχήθηκα από πολύ μικρή. Πως θα ήταν δυνατό να ξεφύγει κανείς από την δύναμη αυτή, της μουσικής μας παράδοσης.
Δεν υπήρχε κανείς εν ζωή μουσικός στην οικογένεια που με μεγάλωσα, όμως η συγγένεια με μεγάλους καλλιτέχνες της Κρήτης όπως ο Θανάσης Σκορδαλός και ο Μαρκογιάννης, θεωρώ ότι ενδόμυχα έπαιξαν τον ρόλο τους.
Πότε έπιασες τη λύρα πρώτη φορά και πως κατάλαβες ότι με τη μουσική θα πορεύεσαι και θα είναι η συντροφιά σου επαγγελματικά πλέον;
Δώδεκα ετών ξεκίνησα τα πρώτα μου μαθήματα παράλληλα με σπουδές κλασικού πιάνου. Η λύρα με κέρδισε από την αρχή. Όλα κυλούσαν ομαλά σαν να ήταν αυτός ο δρόμος. Σίγουρα χρειάστηκε πολύ προσπάθεια σε όλα τα επίπεδα άλλα όταν κάνει κανείς αυτό που αγαπά, όλα ξεπερνιούνται και το κοντέρ συνεχώς μηδενίζεται.
Θυμάσαι τον εαυτό σου με τη λύρα στα χέρια, καλοκαίρια, ξενύχτια και εσύ να μην σταματάς να παίζεις; Πως ήταν τότε;
Δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση το να ασχοληθώ επαγγελματικά με την μουσική, ποσό δε μάλλον με τα κρητικά γλέντια. Δεν μου ταίριαζε αυτό, το κατάλαβα αρκετά νωρίς , και τράβηξα έναν δικό μου πιο προσωπικό δρόμο τόσο δισκογραφικά όσο και πάνω στη σκηνή, συναυλιακά.
Τι είναι αυτό που πρέπει να ξέρουν οι Κρητικοί, και όχι μόνο, για την Γεωργία Νταγάκη, που δεν ζει στην Κρήτη αλλά εκπροσωπεί αυτήν με τον καλύτερο τρόπο;
Συνειδητοποιώ με τα χρόνια ότι ποτέ εν τέλει δεν χρειάστηκε να πω στον κόσμο κάτι για εμένα που δεν το γνωρίζει ήδη. Μέσα από τα τραγούδια, από τον τρόπο πάνω αλλά και κάτω από τη σκηνή, δίνουμε και παίρνουμε τη θέση μας στα πράγματα. Αυτό οφείλει άλλωστε να κάνει ένας καλλιτέχνης. Ο κόσμος που μας ακολουθεί, βλέπει και αναγνωρίζει την αλήθεια, το ταλέντο, την προσπάθεια, το ήθος και το σεβασμό που δίνουμε η δεν δίνουμε στην τέχνης μα και κατ επέκταση σε εκείνον.
Πόσο σημαντικό είναι πιστεύεις σε αυτόν τον δύσκολο χώρο που βρίσκεσαι επαγγελματικά να ακούς το ένστικτό σου και πόσο δυσκολεύεσαι με τις επιλογές σου;
Το ένστικτο μου το ακούω πάντα, άλλα πόσο εύκολο είναι να λειτουργεί κανείς ειδικά επαγγελματικά μόνο με το ένστικτο…? Δε φτάνει μονάχα αυτό… Χρειάζεται η εμπειρία που έρχεται πάντα μέσα από τη γνώση την πάροδο των χρόνων και την σκληρή δουλειά. Το πιο σημαντικό όμως εν τέλει είναι να παίρνει κανείς τις αποφάσεις μόνος του. Ακόμα κι αν κάτι δεν πάει τόσο καλά να μπορείς να αναλάβει ο ίδιος την ευθύνη. Είτε της ήττας είτε την νίκης σου.
Είσαι των αλλαγών γενικά στη ζωή σου; Ή νιώθεις άνετα στην ασφάλεια του γνώριμου και αποδεκτού πιο εύκολα;
Είμαι των αλλαγών και του πειραματισμού στη μουσική. Μόνο έτσι μπορώ να λειτουργήσω. Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι , είμαι από τη φύση μου ένας άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Μου αρέσει να δοκιμάζω και να δοκιμάζομαι και ας μη βγει, και ας μην πετύχει. Άλλωστε όπως είχε πει και ο σπουδαίος Νίκος Καζαντζάκης «Όπου αστοχήσεις γύρισε και όπου πετύχεις φύγε». Από την άλλη μεριά το αντίβαρο σε όλο αυτό είναι οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους . Σχέσεις πολλών χρόνων, αμοιβαίας αγάπης και στήριξης, όπου η σταθερότητα αυτή μου δίνει τα φτερά να πετάξω πάνω από συμβιβασμούς και πρέπει, εκεί που χρειάζεται.
Ποιες πιστεύεις είναι οι πιο δυνατές μαντινάδες όταν ακούγονται, της αγάπης, του χωρισμού, της απώλειας ή της οικογένειας; Ο κόσμος πως αντιδρά;
Ο καλύτερος στίχος είναι αυτός που θα καταφέρει να σε αγγίξει. Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στον στίχο.
Η μουσική για εμένα στην χώρα που ζούμε, έρχεται να πλαισιώσει τον στίχο.
Ότι μας συγκινεί, μας επηρεάζει, «μετακινεί» κάτι μέσα μας στο άκουσμα του, σημαίνει ότι έχει αλήθεια. Δε μιλάω φυσικά για την εκτόνωση, μιλάω πάντα για την ψυχαγωγία. Σίγουρα ωστόσο τα τραγούδια που μιλούν για τον θάνατο, για μια απώλεια, μας συγκινούν όλους βαθειά. Ένα τέτοιο τραγούδι όπως η «Πετροπέρδικα» θα ακουστεί στις παραστάσεις μας αυτές.
Τι σου δίνει έμπνευση ή από πού την αντλείς;
Αντλώ έμπνευση μέσα από τους ανθρώπους τη φύση το περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι κάθε φορά. Δημιουργία είναι να αντλείς έμπνευση από το κάθε τι που θεωρείς ότι αξίζει να κάνεις μια αναφορά σε αυτό. Να το βγάλεις στην επιφάνεια, όσο μικρό η ασήμαντο μπορεί να είναι. Το πιο συγκινητικό είναι όταν μέσα από την έκθεση του αυτή ταυτιστούν και άλλοι άνθρωποι. Η τέχνη σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος.
Οι προσωπικές σου στιγμές ή των φίλων σου υπάρχουν μέσα στη μουσική σου ή τους στίχους;
Όλη η ζωής μας διαδραματίζεται με έναν τρόπο μέσα από τα τραγούδια μας. Κι ίσως και αυτός είναι ο λόγος που τα γράφουμε η τα επιλέγουμε. Αφηγούμαστε μέσω του τραγουδιού και της μουσικής αυτά που έχουμε ήδη ζήσει ή αυτά που θα θέλαμε να ζήσουμε.
Με την τεχνολογία να έχει ραγδαία εξέλιξη, το ίντερνετ να απογειώνεται καθημερινά, εσύ έχεις την καλύτερη σχέση με τα socials και την προώθηση της δουλειάς σου απ εκεί;
Είναι ένα σημαντικός τρόπος να προβάλλουμε την δουλειά μας μιας και τα ΜΜΕ ασχολούνται κατά κύριο λόγο με έναν πολύ συγκεκριμένο είδος μουσική τα τελευταία χρόνια, στον οποίο δεν εντάσσεται η δική μου μουσική.
Μέσα από εκεί επικοινωνούμε με τον κόσμο, ενημερώνεται για τις ζωντανές μας εμφανίσεις και για τα επερχόμενα δισκογραφικά μας τραγούδια. Θεωρώ ότι είναι πολύ βοηθητικά, αν το χρησιμοποιείς σωστά και με μέτρο.
Τελικά είσαι ικανοποιημένη για αυτά που έχεις πετύχει μέχρι σήμερα ή λείπει κάτι;
Νομίζω πως είναι στη φύση του ανθρώπου να νιώθει ότι πάντα κάτι θα λείπει… Γι αυτό επιτρέψτε μου να δανειστώ τα πολύ ωραία λόγια του Χόρχε Μπουκάι: «Πάντοτε κάτι μας λείπει για να νιώσουμε ικανοποιημένοι και μόνο αν είσαι ικανοποιημένος μπορείς να απολαύσεις όσα έχεις. Γι αυτό μαθαίνουμε ότι η ευτυχία θα έρθει όταν ολοκληρώσουμε αυτό που μας λείπει. Κι επειδή πάντα κάτι λείπει, ξαναγυρίζουμε στη αρχή και δεν απολαμβάνουμε τη ζωή»
