𝝜 𝞂𝝹𝝶𝝼𝝾𝝷έ𝞃ις 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶 𝝝𝝴𝞂𝞂𝝰𝝺𝝾𝝼ί𝝹𝝶, 𝝿𝝾𝞄 𝝴𝞀𝝲ά𝝵𝝴𝞃𝝰𝝸 𝝹𝝰𝝸 𝝳𝞀𝝰𝞂𝞃𝝶𝞀𝝸𝝾𝝿𝝾𝝸𝝴ί𝞃𝝰𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝝦έ𝝷𝞄𝝻𝝼𝝾 𝝻ί𝝺𝝶𝞂𝝴 𝞂𝞃𝝾 𝗕𝗘𝗦𝗧 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝸ς 𝝳ύ𝝾 𝝿𝝰𝞀𝝰𝞂𝞃ά𝞂𝝴𝝸ς 𝞃𝝾𝞄 𝗧𝗵𝗲 𝗚𝗮𝗿𝗮𝗴𝗲. 𝝩𝝶𝝼 𝝿𝝰𝝸𝝳𝝸𝝹ή 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶 «Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή 𝝟𝝰𝝼έ𝝺𝝺𝝰» 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶 «𝟮 𝝘ά𝝻𝝾𝝸 𝟰 𝝟𝝶𝝳𝝴ί𝝴ς» 𝝿𝝾𝞄 𝝹ά𝝼𝝾𝞄𝝼 𝘀𝗼𝗹𝗱 𝗼𝘂𝘁 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝝰ί𝞀𝝼𝝾𝞄𝝼 𝞃𝝸ς 𝝹𝝰𝝺ύ𝞃𝝴𝞀𝝴ς 𝝹𝞀𝝸𝞃𝝸𝝹ές 𝝰𝝿ό 𝞃𝝾 𝝹𝝾𝝸𝝼ό, 𝞂𝞄𝝼𝝴𝞆ί𝝵𝝾𝝼𝞃𝝰ς 𝞃𝝾 𝞃𝝰𝝽ί𝝳𝝸 𝞃𝝾𝞄ς 𝞂𝞃𝝾 𝝷𝝴𝝰𝞃𝞀𝝸𝝹ό 𝞂𝝰𝝼ί𝝳𝝸. 𝝡ί𝝰 𝝿𝝰𝝸𝝳𝝸𝝹ή 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶, με έ𝝼𝝰 𝝿𝝰𝞀𝝰𝝻ύ𝝷𝝸 𝝲𝞀𝝰𝝻𝝻έ𝝼𝝾 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝱𝞀𝝰𝝱𝝴𝞄𝝻έ𝝼𝝶 𝝡𝝰𝞀ί𝝰 𝝗𝝰𝞀𝝳ά𝝹𝝰 και με 𝝻ί𝝰 𝝾𝝻ά𝝳𝝰 𝞃𝝰𝝺𝝰𝝼𝞃𝝾ύ𝞆𝞈𝝼 𝝶𝝷𝝾𝝿𝝾𝝸ώ𝝼 ό𝝿𝞈ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝗𝝰𝞂𝝸𝝺𝝸𝝹ή 𝝡ά𝞀𝝹𝝾𝞄, 𝝶 𝝖𝝼𝝳𝞀𝝾𝝻ά𝞆𝝶 𝝨𝝰𝝿𝝾𝞄𝝼𝞃𝝵ή, 𝝾 𝝠𝝴𝞈𝝼ί𝝳𝝰ς 𝝙𝞀𝝰𝝻𝝸𝞃𝝸𝝼ός 𝝹𝝰𝝸 𝝾 𝝘𝝸ώ𝞀𝝲𝝾ς 𝝣𝝴𝝼𝝸𝝹ά𝝹𝝶ς. 𝝖𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 ά𝝺𝝺𝝶, 𝞂𝝴 έ𝝼𝝰 𝞃𝞀𝝰𝝿έ𝝵𝝸, 𝞂𝞃𝝶𝝼 𝝹𝝴𝝼𝞃𝞀𝝸𝝹ή 𝞂𝝹𝝶𝝼ή, 𝝾𝝸 𝝶𝝷𝝾𝝿𝝾𝝸𝝾ί 𝝡ά𝝼𝝸𝝰 𝝟𝝰𝞃𝞂𝝰𝝼ά𝝹𝝶, 𝝗𝝰𝞂ί𝝺𝝶ς 𝝣𝝴𝝼𝝸𝝹ά𝝹𝝶ς, 𝝖𝝼𝞃ώ𝝼𝝶ς 𝝥𝝰𝝺𝝸𝝴𝞀ά𝝹𝝶ς 𝝹𝝰𝝸 𝝟𝝾𝞀𝝰𝝺ί𝝰 𝝥𝝰𝝺𝝸𝝴𝞀ά𝝹𝝸 𝞃𝞀ώ𝝼𝝴 𝝻𝝰𝝵ί 𝝻𝝰𝝵ί 𝝻𝝴 𝞃𝝾𝞄ς 𝝷𝝴𝝰𝞃ές 𝝹𝝰𝝸 𝝻𝝴 έ𝝼𝝰𝝼 𝝻𝝰𝝲𝝸𝝹ό 𝞂𝝹𝝶𝝼𝝾𝝷𝝴𝞃𝝸𝝹ό 𝞃𝞀ό𝝿𝝾 τα 𝝳έ𝝼𝝾𝞄𝝼 ό𝝺𝝰 𝝲𝝸𝝰 𝝿𝞀ώ𝞃𝝶 𝞅𝝾𝞀ά 𝝿ά𝝼𝞈 𝞂𝞃𝝾 𝞂𝝰𝝼ί𝝳𝝸
𝝖𝝿ό 𝞃𝝾𝝼 Στέλιο Κουνδουράκη
𝝩𝝸 𝞂𝝰ς 𝝴𝝼έ𝝿𝝼𝝴𝞄𝞂𝝴 𝝹𝝰𝝸 𝝳𝝶𝝻𝝸𝝾𝞄𝞀𝝲ή𝞂𝝰𝞃𝝴 𝞃𝝾 𝞆ώ𝞀𝝾 𝞃𝝾𝞄 𝗧𝗵𝗲 𝗚𝗮𝗿𝗮𝗴𝗲 έ𝞃𝞂𝝸; έ𝝼𝝰 𝞃𝞀𝝰𝝿έ𝝵𝝸 𝞂𝞃𝝶 𝝻έ𝞂𝝶, 𝝳𝝴ί𝝿𝝼𝝾 𝝲𝝸𝝰 ό𝝺𝝾𝞄ς 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝾 𝞂𝝶𝝻𝝰𝝼𝞃𝝸𝝹ό𝞃𝝴𝞀𝝾, 𝝶𝝷𝝾𝝿𝝾𝝸𝝾ί 𝝹𝝰𝝸 𝝷𝝴𝝰𝞃ές 𝝻𝝰𝝵ί.
Η αλήθεια είναι πως η ιδέα προέκυψε μέσα από τις πρόβες. Πρόκειται για ένα κλασικό έργο, γραμμένο σε αφηγηματικό λόγο, με τέσσερις ηθοποιούς που βγαίνουν στη σκηνή και αφηγούνται τέσσερις ιστορίες. Ένα τυπικό θεατρικό έργο. Ο συγγραφέας αναφέρει πως απλώς ήθελε να διηγηθεί μία ιστορία. Αυτό με οδήγησε στη σκέψη: πού λέγονται οι καλύτερες ιστορίες; Μα σε ένα τραπέζι φυσικά! Έτσι προέκυψε το concept τραπέζι, στο οποίο οι ηθοποιοί μοιράζονται τις ιστορίες τους με τον κόσμο.
𝝟𝝰𝝼𝝾𝝼𝝸𝝹ά 𝝿𝞈ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶; Έ𝞆𝝴𝝸 𝞂𝞄𝝻𝝻𝝴𝞃𝝾𝞆ή 𝝾 𝝹ό𝞂𝝻𝝾ς 𝝻𝝴 𝝰𝝼ά𝝺𝝾𝝲𝝾 𝞃𝞀ό𝝿𝝾 ό𝝿𝞈ς 𝝶 𝝳𝝸𝝹ή 𝞂𝝰ς 𝝸𝝳έ𝝰;
Όχι. Δεν απαιτείται από το συγγραφέα η συμμετοχή του κόσμου στην παράσταση. Είναι, μάλλον, η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Μας άρεσε η ιδέα- ευτυχώς άρεσε και στον κόσμο. Άλλωστε, σας είπα, η ιδέα προέκυψε μέσα από τις πρόβες.
𝝙𝝴𝝼 έ𝞆𝝾𝞄𝝻𝝴 ό𝝻𝞈ς 𝝽𝝰𝝼𝝰𝝳𝝴ί 𝝹ά𝞃𝝸 𝞃έ𝞃𝝾𝝸𝝾. 𝝤𝝸 𝝰𝝼𝞃𝝸𝝳𝞀ά𝞂𝝴𝝸ς 𝞃𝝾𝞄 𝝹ό𝞂𝝻𝝾𝞄; 𝝥𝝾𝝸𝝹ί𝝺𝝴ς 𝝼𝝰 𝞅𝝰𝝼𝞃𝝰𝞂𝞃𝝾ύ𝝻𝝴. 𝝩𝝸 𝞂𝝰ς 𝝴ί𝝿𝝰𝝼;
Είναι πολλές και διαφορετικές. Μάλιστα, ακόμα και αυτοί που έχουν πληροφορηθεί ότι υπάρχει ένα τραπέζι στη σκηνή και κάθεσαι μαζί με τους ηθοποιούς, όταν το αντικρύζουν μένουν έκπληκτοι. Δεν μπορούν να καταλάβουν από τις φωτογραφίες ή από τις περιγραφές πόσο έντονο και άμεσο είναι εντέλει. Δεν το περιμένουν. Υπάρχουν φορές που το κοινό διστάζει και δεν τρώει καν από το τραπέζι, μένει σιωπηλό. Υπάρχουν άλλες φορές που το κοινό όχι μόνο τρώει, αλλά συμμετέχει στο κείμενο των ηθοποιών αυθόρμητα με ερωτήσεις και παρεμβάσεις.
Ή𝞂𝝰𝞂𝞃𝝰𝝼 𝝿𝞀𝝾𝝴𝞃𝝾𝝸𝝻𝝰𝞂𝝻έ𝝼𝝾𝝸 𝝲𝝸𝝰 𝝹ά𝞃𝝸 𝞃έ𝞃𝝾𝝸𝝾 ή 𝝲𝝸𝝰 𝝰𝝿𝞀ό𝝾𝝿𝞃𝝰 𝝿𝝾𝞄 𝝴𝝼𝝳𝝴𝞆𝝾𝝻έ𝝼𝞈ς 𝝷𝝰 𝝿𝞀𝝾𝝹ύ𝝿𝞃𝝰𝝼𝝴 𝝻𝝴 𝞃έ𝞃𝝾𝝸𝝰 𝞂ύ𝝻𝝿𝞀𝝰𝝽𝝶;
Ναι ήμαστε έτοιμοι να το διαχειριστούμε, όπως και το κάναμε όταν χρειάστηκε και επαναφέραμε ένα κοινό που επιθυμούσε να παρέμβει. Όμως η κάθε αντίδραση είχε και έχει την γοητεία της. Εμείς περιμένουμε να νιώσουν άνετα, να φάνε, αλλά και να αντιδράσουν. Να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τις ιστορίες των τεσσάρων αφηγητών. Το περίεργο, αλλά και θετικό είναι ότι μετά το τέλος κάθε παράστασης, οι θεατές παραμένουν στο τραπέζι και συνεχίζουν να μιλάνε και να μοιράζονται σκέψεις για τις ιστορίες που μόλις άκουσαν.
𝝥𝝾𝝸𝝴ς ή𝞃𝝰𝝼 𝝾𝝸 𝝿𝞀𝝾𝝹𝝺ή𝞂𝝴𝝸ς 𝞃𝝾𝞄 έ𝞀𝝲𝝾𝞄 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝸 𝝻𝝶𝝼ύ𝝻𝝰𝞃𝝰 𝝿𝝴𝞀𝝼ά𝝴𝝸;
Πολύ καλή ερώτηση. Είναι ένα έργο αφηγηματικό και διηγείται μέσα από την αφήγηση τις καταστάσεις. Άρα τίθεται το ζήτημα του τι κάνεις, αφηγείσαι κι εσύ; Υπάρχει δράση και σε ποια σημεία; Ταυτίζονται οι αφηγητές με τους ήρωες και τις ιστορίες τους; Υπάρχει όλη αυτή η δυσκολία της ανίχνευσης των παραπάνω, όπως και του ποια σχέση έχουν οι αφηγητές μεταξύ τους. Τι είναι αυτό που τους συμβαίνει, είναι κάποιο είδος παιχνιδιού, τι ακριβώς; Ή μήπως είναι οι ίδιοι οι ήρωες που απλά αφηγούνται τη ζωή τους;
𝝥𝝾𝝸𝝰 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝰𝝺ή𝝷𝝴𝝸𝝰 𝞃𝝾𝞄 𝝹𝝴𝝸𝝻έ𝝼𝝾𝞄 𝞃𝞈𝝼 𝝸𝞂𝞃𝝾𝞀𝝸ώ𝝼 ό𝝻𝞈ς;
Πως η αλήθεια δεν είναι τίποτα άλλο από την προσωπική ερμηνεία της πραγματικότητας του καθένα μας. Και κυρίως η αλήθεια μέσα στις σχέσεις. Ο καθένας μας διαμορφώνει την προσωπική του αλήθεια μέσα από τα δικά του πιστεύω, από τις δικές τους προσλαμβάνουσες, από το παρελθόν του. Πολλές φορές η αλήθεια κάποιου δεν συμπίπτει με την αλήθεια του άλλου. Όλα παίζονται μέσα σε ένα παιχνίδι προσωπικών ψευδαισθήσεων. Ο ένας από τους ήρωές μας αναφέρει κάποια στιγμή στο έργο ότι κράτησε το λόγο του και δεν είπε ούτε ένα ψέμα μέχρι το τέλος της ζωής του. Φυσικά, όμως, απέκρυπτε την αλήθεια. Αυτό είναι ψέμα; η απόκρυψη της αλήθειας; Και ποια είναι τα ψέματα που επιτρέπονται;
𝝥𝝴𝞀𝝸𝝲𝞀ά𝞇𝞃𝝴 𝝻𝝰ς 𝞂𝞄𝝼𝝾𝝿𝞃𝝸𝝹ά 𝞃𝝾𝞄ς ή𝞀𝞈𝝴ς 𝞃𝝾𝞄 έ𝞀𝝲𝝾𝞄.
Αυτό που είναι βασικό να καταλάβουμε είναι ότι οι κύριοι ήρωες του έργου είναι οι τέσσερις αφηγητές που υποδύονται τους τέσσερις ρόλους. Δεν λένε την δική τους ιστορία. Όσο για τους ήρωες που υποδύονται: ο πρώτος ήρωας, μάλλον, έχει προαποφασίσει 50 χρόνια πριν, τι θα γίνει στο τέλος της ζωής του. Η σύντροφός του, παρόλο που βλέπει τη ζωή εντελώς διαφορετικά, ακολουθεί το δικό του μοτίβο. Το άλλο ζευγάρι, ίσως λίγο πιο κωμικό, πιο καλτ, αποτελείται από μια γυναίκα, η οποία θέλει να ζήσει με ένα σύντροφο αρκετά αποστειρωμένο. Χωρίς περισσότερα σπόϊλερ το αφήνω εδώ.
𝝡𝝴 𝝿𝝾𝝸𝝾𝝼/ά ή𝞀𝞈𝝰 𝞃𝝰𝞄𝞃ί𝝵𝝴𝞂𝞃𝝴;
Δεν μπορώ να πω ότι ταυτίζομαι με κάποιον ήρωα, αλλά σίγουρα με συγκινεί το γράμμα της Μάργκαρετ στο τέλος. Πέρα από αυτό, θα έλεγα ότι ταυτίζομαι συχνά με τα λόγια της Σάντρας. Για την ροζ γραμμή, τη ζωή που είναι σπαράγματα…όλα αυτά είναι και δικές μου σκέψεις. Αλλά για να καταλάβει κάποιος τι εννοώ πρέπει να δει και το έργο!
𝝥ό𝞂𝝾 𝝳ύ𝞂𝝹𝝾𝝺𝝴ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝾𝝸 𝞂𝞆έ𝞂𝝴𝝸ς 𝞃𝝶𝝼 𝝴𝝿𝝾𝞆ή 𝝿𝝾𝞄 𝝵𝝾ύ𝝻𝝴, 𝝹𝝰𝝸 𝝿ό𝞂𝝾 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀𝝴𝞃𝝸𝝹ές 𝝰𝝿ό 𝞃𝝾 𝝿𝝰𝞀𝝴𝝺𝝷ό𝝼;
Οι σχέσεις σήμερα θα έπρεπε να είναι πιο εύκολες. Το πιστεύω. Δεν υπάρχουν πια οι υποχρεωτικές συμβάσεις του παρελθόντος, εντούτοις αυτό που συνειδητοποιούμε είναι ότι αυτές ήταν που έκαναν τον άνθρωπο να σκεφτεί λίγο παραπάνω πριν φύγει. Τώρα διαλύουμε τα πάντα εύκολα. Από τη μία βέβαια αυτό είναι και καλό, γιατί κάποιες καταστάσεις είναι κακό να συντηρούνται, κι από την άλλη δεν προσπαθούμε καν και είναι απογοητευτικό. Θα ήθελα οι άνθρωποι να προσπαθούν λίγο περισσότερο στις σχέσεις τους.
________________________________
𝝜 𝝟𝝰𝝼έ𝝺𝝺𝝰 𝝾𝝻𝝾𝝺𝝾𝝲𝝾𝞄𝝻έ𝝼𝞈ς 𝝻𝝰ς 𝝴𝝼𝞃𝞄𝝿𝞈𝞂ί𝝰𝞂𝝴 𝞂𝝰𝝼 𝝿𝝰𝞀𝝰𝝻ύ𝝷𝝸 𝝰𝝺𝝺ά 𝝹𝝰𝝸 𝞂𝝰𝝼 𝞂𝝹𝝶𝝼𝝾𝝷𝝴𝞂ί𝝰. 𝝥𝞈ς 𝝹ά𝝼𝝴𝞃𝝴 𝞃𝝶𝝼 𝝴𝝿𝝸𝝺𝝾𝝲ή 𝞃𝞈𝝼 έ𝞀𝝲𝞈𝝼 𝞂𝝰ς 𝝿𝞀𝝸𝝼 𝞃𝝰 𝝰𝝼𝝴𝝱ά𝞂𝝴𝞃𝝴;
Η επιλογή των έργων έρχεται κάθε φορά από διαφορετικές αιτίες. Για παράδειγμα φέτος αποφάσισα να ανεβάσω ένα παιδικό έργο. Για πρώτη φορά στο The Garage θεατρική παράσταση για παιδιά. Στην αναζήτηση του κειμένου, θυμήθηκα το παραμύθι της Κανέλλας, της Μαρίας Βαρδάκα όπου γράφτηκε πριν από περίπου 23 χρόνια. Ένα παραμύθι που είχα δουλέψει στο παρελθόν σε μικρές διασκευές του στα σχολεία και είδα μεγάλη ανταπόκριση από τα παιδιά. Αποφάσισα, λοιπόν, τώρα να το ανεβάσω κι εγώ λίγο και σαν μουσική παράσταση όπως γράψατε κι εσείς.
𝝥𝞀𝝰𝝲𝝻𝝰𝞃𝝸𝝹ά 𝝴ί𝞆𝝴 𝝹𝝰𝝸 έ𝞆𝝴𝝸 𝝿𝝾𝝺ύ 𝞈𝞀𝝰ί𝝰 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝹𝝰𝝸 𝞂𝞃ί𝞆𝝾 𝞅𝞄𝞂𝝸𝝹ά. 𝝥𝝾𝝸𝝾𝝸 𝝴𝝿𝝸𝝻𝝴𝝺ή𝝷𝝶𝝹𝝰𝝼 𝞃𝞈𝝼 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾𝞄𝝳𝝸ώ𝝼;
Ζήτησα από τον Πρόδρομο Καραδελόγλου ο οποίος είναι μόνιμος συνεργάτης μας να μας γράψει τη μουσική και ο Μάνος Λιουδάκης δέχθηκε να αναλάβει τους στίχους. Τραγούδια, λοιπόν, που δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση. Εξαιρετικοί οι στίχοι και νιώθουμε ευλογημένοι που ο Μάνος συνεργάστηκε μαζί μας. Επίσης ο Πρόδρομος κατάφερε για άλλη μια φορά να αναπτύξει το μουσικό περιβάλλον του παραμυθιού μέσα από τη μουσική του.
𝝙𝝴𝝼 ή𝞃𝝰𝝼 𝝻ό𝝼𝝾 𝝶 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝿𝝾𝞄 𝝹𝝴𝝼𝞃𝞀ί𝝵𝝴𝝸 𝞃𝝾 𝝴𝝼𝝳𝝸𝝰𝞅έ𝞀𝝾𝝼 ό𝝻𝞈ς έ𝞃𝞂𝝸, 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝞂𝞄𝝼𝝾𝝺𝝸𝝹ή 𝝴𝝸𝝹ό𝝼𝝰 𝞃𝝶ς 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶ς 𝝿𝝾𝞄 𝝹𝞀𝝰𝞃ά𝝴𝝸 𝞃𝝾𝝼 𝝷𝝴𝝰𝞃ή.
Ναι θα συμφωνήσω. Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε έναν ταλαντούχο και πολύ έμπειρο άνθρωπο πίσω από τα φώτα. Ο Ίαν Ντένις, που έχει έρθει μετά από μία μακράν πορεία στην θεατρική σκηνή του Λονδίνου, σχεδιάζει με πολύ κέφι κάθε μας παράσταση. Επίσης τα σκηνικά της «Κανέλλας» είναι της Μαρία Τσουκνάκη η οποία κατάφερε με μεγάλη επιτυχία να είναι ευφάνταστο και ευέλικτο. Τη χορογραφία μας επίσης την έχει σχεδιάσει η Κωνσταντίνα Γιασεμίδου. Μια χορογραφία που σε συνδυασμό με τη μουσική του Πρόδρομου καταφέρνει να κάνει τον κόσμο να χειροκροτεί ενθουσιασμένος στο τέλος της.
𝝡ί𝝰 𝝳𝝸𝝰 𝝳𝞀𝝰𝞂𝞃𝝸𝝹ή 𝝿𝝰𝞀ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶 𝝿𝝾𝞄 𝝷𝝰 𝝴ί𝞆𝝴 𝝿𝝾𝝺𝝺ά 𝝰𝝿𝞀ό𝝾𝝿𝞃𝝰. 𝝥𝝴ί𝞃𝝴 𝝻𝝰ς 𝝹ά𝞃𝝸 𝝰𝝿ό 𝝰𝞄𝞃ά.
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον πως αντιδρούν τα παιδιά. Και στα ερωτήματα που θέτει στο τέλος η παράσταση αλλά και νωρίτερα. Είναι πολύ ήσυχο το κοινό- συνήθως – αφοσιώνεται στην παράσταση. Ας πούμε όμως ένα παράδειγμα απρόοπτου: στη σκηνή που ο πρίγκηπας κάνει πρόταση γάμου στην Κανέλλα, σε μία παράσταση, κάποια από τα παιδιά της φώναζαν «όχι όχι, ξέχασες την Ζιζέλ!», δείχνοντας έτσι την αγάπη τους ή την αγωνία τους. Τα παιδιά, βέβαια, λατρεύουν την Ζιζέλ.
𝝡𝝴 𝞃𝝶𝝼 𝝳𝝸𝝹ή 𝝻𝝰ς 𝝾𝝿𝞃𝝸𝝹ή 𝝻𝝰𝞃𝝸ά 𝝴ί𝝳𝝰𝝻𝝴 έ𝝼𝝰 𝝿𝝰𝞀𝝰𝝻ύ𝝷𝝸 𝝻𝝴 𝞆𝝾𝞀ό, 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝝾𝝺ύ 𝝲έ𝝺𝝸𝝾. 𝝥έ𝞃𝞄𝞆𝝴 𝞃𝝾 𝞂𝞃ό𝞆𝝾 𝞃𝝾𝞄 𝝟𝝰𝝼έ𝝺𝝺𝝰;
Ο στόχος μας ήταν να περάσουμε πολύ καλά, εμείς αλλά κυρίως τα παιδιά. Ταυτόχρονα, όμως, να πούμε κι ένα παραμύθι που σημαίνει κάτι. Ένα από τα καλύτερα σχόλια που δεχθήκαμε ήταν ότι φτιάξαμε ένα παραμύθι με απλότητα που περνάει τα μηνύματά του, χωρίς να χρειάζεται να κάνει υπερβολές, απλώς για να προκαλέσει το γέλιο. Το γέλιο προκύπτει μέσα από την απλότητα και την αφήγηση, ο θαυμασμός μέσα από τις ικανότητες των ηθοποιών, το φως, το τραγούδι και το χορό. Ο στόχος ήταν να δείξουμε την πορεία της Κανέλλας που οδεύει προς στην ενηλικίωση μέσα από την περιπέτεια της γνώσης.
𝝟𝝰𝝸 𝝻ί𝝰 𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝸𝝹ή 𝝴𝞀ώ𝞃𝝶𝞂𝝶. 𝝩𝝸 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝰𝞄𝞃ό 𝝿𝝾𝞄 𝞂𝝴 𝝹ά𝝼𝝴𝝸 𝝼𝝰 𝞂𝞄𝝼𝝴𝞆ί𝝵𝝴𝝸ς 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝞄𝝿𝝶𝞀𝝴𝞃𝝴ίς 𝞃𝝶𝝼 𝞃έ𝞆𝝼𝝶 𝝹𝝰𝝸 𝞂𝞄𝝲𝝹𝝴𝝹𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝰 𝞃𝝾 𝝷έ𝝰𝞃𝞀𝝾 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝺𝝴𝞄𝞀ά 𝞃𝝾𝞄 𝞂𝝹𝝶𝝼𝝾𝝷έ𝞃𝝶;
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για μένα πιστεύω. Το θέατρο σκέφτομαι από την στιγμή που θα ξυπνήσω μέχρι να κοιμηθώ. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που ασχολούνται με την τέχνη του θεάτρου αν δεν είναι πλήρως αφοσιωμένοι δεν μπορούν να τα βάλουν πέρα. Πόσο μάλλον αν είσαι ένας άνθρωπος που έχεις έναν δικό σου χώρο με μια εταιρεία, με πολλές παραγωγές, καθημερινή διαχείριση, με φιλοξενίες άλλων παραστάσεων στο χώρο και τόσα άλλα.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀𝝴𝞃𝝸𝝹ά 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝻𝝴𝞃ά 𝗰𝗼𝘃𝗶𝗱 𝝴𝝿𝝾𝞆ή 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝾 𝝷έ𝝰𝞃𝞀𝝾 𝝲𝝴𝝼𝝸𝝹ά;
Απολύτως διαφορετική. Η πρώτη χρονιά εντελώς δραματική. Ο κόσμος δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Κι εγώ σκέφτηκα να κλείσω το χώρο. Δε φαινόταν διέξοδος. Αποφάσισα όμως να δώσω μία ευκαιρία φέτος και χαίρομαι γιατί δείχνει να υπάρχει μία αισιοδοξία- ο κόσμος επιστρέφει στο θέατρο. Βέβαια βλέπεις ανθρώπους που δεν έρχονταν στο θέατρο να δηλώνουν το παρόν και άλλους που ήταν πιστοί στα θεατρικά δρώμενα να απέχουν. Είναι ακόμα πολύ ρευστά τα πράγματα.
𝝩𝝸 𝝼𝝰 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝾𝞄𝝻𝝴 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝚𝝺έ𝝼𝝶 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝾 𝗧𝗵𝗲 𝗚𝗮𝗿𝗮𝗴𝗲 𝞂𝞃𝝾 ά𝝻𝝴𝞂𝝾 𝝻έ𝝺𝝺𝝾𝝼 𝞃ώ𝞀𝝰 𝝿𝝾𝞄 ό𝝺𝝰 𝝳𝝴ί𝞆𝝼𝝾𝞄𝝼 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀𝝴𝞃𝝸𝝹ά;
Είναι πολλές οι συζητήσεις που κάνουμε και σκεφτόμαστε διάφορα. Έχουμε ένα πολύ καλό team ηθοποιών στο Garage που επιθυμούν να συνεχίσουν που από τη μία αισθάνομαι τυχερή κι από την άλλη περιπλέκει τα πράγματα γιατί πρέπει να κάνουμε διάφορα. Υπάρχουν σκέψεις αλλά δεν θα τις αποκαλύψουμε τώρα. Θα είστε οι πρώτοι που θα τα μάθετε.
𝝨𝝴 𝝴𝞄𝞆𝝰𝞀𝝸𝞂𝞃𝝾ύ𝝻𝝴 𝝿ά𝞀𝝰 𝝿𝝾𝝺ύ 𝝹𝝰𝝸 𝝴𝞄𝞆ό𝝻𝝰𝞂𝞃𝝴 𝝹ά𝝷𝝴 𝝴𝝿𝝸𝞃𝞄𝞆ί𝝰 𝞂𝞃𝝸ς 𝞄𝝿ό𝝺𝝾𝝸𝝿𝝴ς 𝝿𝝰𝞀𝝰𝞂𝞃ά𝞂𝝴𝝸ς 𝝹𝝰𝝸 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝶𝝼 «𝝟𝝰𝝼έ𝝺𝝺𝝰» 𝝰𝝺𝝺ά 𝝹𝝰𝝸 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝾 «𝟮 𝝘ά𝝻𝝾𝝸 𝝹𝝰𝝸 𝟰 𝝟𝝶𝝳𝝴ί𝝴ς» 𝝹𝝰𝝸 𝞂𝝴 ό,𝞃𝝸 ά𝝺𝝺𝝾 έ𝞀𝝷𝝴𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝗚𝗮𝗿𝗮𝗴𝗲.
Εγώ ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συζήτηση που είχαμε.
