𝝜 ❞𝝻𝝿𝝺𝝾𝞄❞, 𝝶 𝝼𝝴𝞀άϊ𝝳𝝰 ή 𝞃𝝾 𝝽𝞈𝞃𝝸𝝹ό ό𝝿𝞈ς 𝞃𝝶𝝼 𝝰𝝿𝝾𝝹𝝰𝝺𝝾ύ𝝼 ή𝞀𝝷𝝴 𝝟𝞀ή𝞃𝝶 𝝹𝝸 𝝴𝝻𝝴ίς 𝝰𝝳𝞀ά𝝽𝝰𝝻𝝴 𝞃𝝶ς 𝝴𝞄𝝹𝝰𝝸𝞀ί𝝰ς. 𝝡𝝸𝝺ή𝞂𝝰𝝻𝝴, 𝞃𝝰 𝝴ί𝝿𝝰𝝻𝝴 𝝹𝝰𝝸 𝝿έ𝞀𝝰𝞂𝝰𝝼 𝟮 ώ𝞀𝝴ς 𝞆𝞈𝞀ίς 𝝼𝝰 𝞃𝝾 𝝹𝝰𝞃𝝰𝝺ά𝝱𝝾𝞄𝝻𝝴. 𝝜 𝝙ώ𝞀𝝰 𝝩𝞂ί𝝲𝝹𝝰, ό𝝿𝞈ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝞃𝝾 𝝿𝞀𝝰𝝲𝝻𝝰𝞃𝝸𝝹ό 𝞃𝝶ς ό𝝼𝝾𝝻𝝰 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 έ𝝼𝝰 𝝴𝝺𝝴ύ𝝷𝝴𝞀𝝾 𝝿𝝼𝝴ύ𝝻𝝰 𝝻𝝴 𝝰𝞀𝝹𝝴𝞃ό 𝞃𝝰𝝺έ𝝼𝞃𝝾, 𝝰𝝼𝞃𝝸𝝳𝞀𝝰𝞂𝞃𝝸𝝹ή 𝞂𝝰𝝼 𝞆𝝰𝞀𝝰𝝹𝞃ή𝞀𝝰ς, 𝝻𝝴 𝝿𝝾𝝺𝝺ή 𝝳𝝶𝝻𝝸𝝾𝞄𝞀𝝲ί𝝰 𝞂𝞃𝝶 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝹𝝰𝝸 𝝻ί𝝰 𝝱𝝴𝝺𝝾ύ𝝳𝝸𝝼𝝶 𝞅𝞈𝝼ή. 𝝤 𝝿𝞀ώ𝞃𝝾ς 𝞃𝝶ς 𝝳ί𝞂𝝹𝝾ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝲𝝴𝝲𝝾𝝼ός 𝝴𝝳ώ 𝝹𝝰𝝸 𝝹𝝰𝝸𝞀ό 𝝹𝝰𝝸 𝝾𝝸 𝝴𝝻𝞅𝝰𝝼ί𝞂𝝴𝝸ς 𝝰𝝼ά 𝞃𝝶𝝼 𝝚𝝺𝝺ά𝝳𝝰 𝝾𝝺𝝾έ𝝼𝝰 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝝺𝝶𝝷𝝰ί𝝼𝝾𝞄𝝼. 𝝚𝝻𝝴ίς 𝞃𝝰 𝝴ί𝝿𝝰𝝻𝝴, 𝝴𝞂𝝴ίς 𝝻𝝿𝝾𝞀𝝴ί𝞃𝝴 𝝼𝝰 𝝻𝝰ς 𝝳𝝸𝝰𝝱ά𝞂𝝴𝞃𝝴 𝝴𝝳ώ❗ 𝝘𝝼𝞈𝞀ί𝞂𝞃𝝴 𝞃𝝶 Rosey Blue
Έ𝞆𝝴𝝸ς έ𝝼𝝰 𝗹𝗼𝗼𝗸 𝝿𝝾𝞄 𝝷𝞄𝝻ί𝝵𝝴𝝸 𝝿𝞀𝝸𝝲𝝹ί𝝿𝝸𝞂𝞂𝝰 𝝿𝝾𝞄 𝝳𝝴𝝼 𝝿ά𝝴𝝸 ό𝝻𝞈ς 𝝻𝝴 𝞃𝝰 𝝿𝞀𝞈𝞃ό𝝹𝝾𝝺𝝺𝝾 𝞃𝝾𝞄 𝝿𝝰𝝺𝝰𝞃𝝸𝝾ύ; 𝝚ί𝝼𝝰𝝸 έ𝞃𝞂𝝸;
Καταρχάς εμένα συνήθως νεράιδα με φωνάζουν ή ξωτικό (γέλια). Δεν είμαστε με την εξουσία, είμαστε με τη φύση για να στο εξηγήσω λίγο διαφορετικά. Δεν είμαστε καν του παλατιού, είμαστε έξω από αυτό.
𝝩𝝾𝝺𝝻𝝶𝞀ή 𝞃𝝾𝝿𝝾𝝷έ𝞃𝝶𝞂𝝶 𝝷𝝰 έ𝝺𝝴𝝲𝝰 𝝲𝝸𝝰 𝝽𝝴𝝹ί𝝼𝝶𝝻𝝰.
Εννοείται ότι είμαι και πολιτικά τοποθετημένη απέναντι από την εξουσία και δεν φοβάμαι να το πω. Είμαι πολύ ελεύθερο πνεύμα και προφανώς αντιπροσωπεύω κάτι που είναι της φύσης. Όσα πλάσματα είναι στη φύση είναι ελεύθερα να κάνουν ότι ορίζει αυτή οπότε κι εγώ δεν μπαίνω σε καλούπια. Η ειλικρίνεια βέβαια μερικές φορές γίνεται αγένεια και προσπαθώ πάρα πολλές φορές να δώσω να καταλάβουν ότι απλά μιλάω αληθινά κι όχι για να προσβάλλω τον άλλο. Γιατί δεν μπορώ να μην μιλάω. Χωρίς να είμαι προσβλητική χωρίς να μασήσω τα λόγια μου. Θυμάμαι και τη μαμά μου από μικρή με φώναζε αντιδραστικό στοιχείο οπότε καταλαβαίνεις. Μεγαλώνοντας βρίσκεις τον χαρακτήρα σου, δεν ξέρεις ποιος είσαι και ψάχνεις.
𝝩ώ𝞀𝝰 𝝽έ𝞀𝝴𝝸ς 𝞃𝝸 𝝵𝝶𝞃άς;
Ξέρω τι ζητάω, το μόνο σίγουρο.
𝝥ό𝞃𝝴 𝝻𝝿𝝰ί𝝼𝝴𝝸 𝝶 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝾 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾ύ𝝳𝝸 𝞂𝞃𝝶 𝝵𝞈ή 𝞂𝝾𝞄;
Πάρα πολύ μικρή, παιδί. Ο μπαμπάς μου έπαιζε κιθάρα και τα ακούσματα πολλά από τότε. Περίπου από τα έξι μου άρχιζα να τραγουδάω μαζί του. Και θυμάμαι ότι τα ηχογραφούσαμε στο κασετόφωνο σε κασέτες και αργότερα στις βόλτες έβαζε στο αμάξι τα ακούγαμε με εμένα να αισθάνομαι λίγο ντροπή όταν στο αμάξι ήταν περισσότερα άτομα εκτός από εμένα και τον μπαμπά μου. Αλλά μου άρεσε πολύ να σου πω την αλήθεια.
𝝩𝝸 𝝷𝞄𝝻ά𝞃𝝰𝝸 έ𝝼𝞃𝝾𝝼𝝰 𝝰𝝿 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝰𝝸𝝳𝝸𝝹ή 𝞃𝝶ς 𝝶𝝺𝝸𝝹ί𝝰 𝝶 𝗥𝗼𝘀𝗲𝘆 𝗕𝗹𝘂𝗲;
Υπάρχουν κάποια πράγματα θα σου πω εγώ που γίνονται όταν είσαι μικρή και αργότερα καταλαβαίνεις πόσο πολύ σε έχουν επηρεάσει. Θυμάμαι ας πούμε στην ηλικία των τεσσάρων που είχαμε ένα βινύλιο με χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάθε Χριστούγεννα μας τον έβαζαν στο πικάπ και τον ακούγαμε πριν κοιμηθούμε. Μέσα στο δίσκο αυτόν έχει μία φανταστική εκτέλεση ενός φολκ γαλλικού τραγουδιού εντελώς 70’s άκουσμα το οποίο το άκουγα συνέχεια για χρόνια. Πέρσι λοιπόν έκατσα και το έπαιξα με την κιθάρα μου και το ανέβασα βίντεο. Θυμάμαι πάντως μουσική παντού. Στο σπίτι στο αμάξι, όπου πηγαίναμε υπήρχε μουσική. Μία παιδική ηλικία γεμάτη μουσική.
𝝚ί𝞂𝝰𝝸 𝝰𝝼𝝾𝝸𝞆𝞃ή 𝞂𝝴 𝝹ά𝝷𝝴 𝝴ί𝝳𝝾ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ής 𝝼𝝰 𝝳𝝾𝝹𝝸𝝻𝝰𝞂𝞃𝝴ίς 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝞄𝝿𝝾𝞂𝞃𝝶𝞀ί𝝽𝝴𝝸ς;
Όχι φυσικά. Με τίποτα. Υπάρχουν είδη μουσικής που δεν μπορώ να τ ακούσω καθόλου, πόσο μάλλον να τα τραγουδήσω. Αλλά να κάνω συνεργασίες σε άλλα είδη μουσικής από το δικό μου στυλ ευχαρίστως να δοκιμάσω. Τραπ ας πούμε δεν θα μπορούσα ποτέ μα ποτέ να τραγουδήσω. Τη θεωρώ χυδαία μουσική και ότι δεν έχει να σου προσφέρει τίποτα απολύτως. Στεναχωριέμαι όταν βλέπω παιδάκια στο δρόμο να τραγουδάνε τραπ και να λένε τόσο υποβιβαστικές λέξεις για γυναίκες που απλά ανησυχώ για όλο αυτό και θεωρώ ότι οι γονείς θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικοί πάνω σε αυτό.
𝝩𝝾 ό𝞃𝝸 𝞂𝝴 𝝴ί𝝳𝝰𝝻𝝴 𝝻𝝴𝝺𝝰𝞆𝞀𝝸𝝼ή ό𝝻𝞈ς 𝝼𝝰 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾𝞄𝝳άς 𝝺𝝰ϊ𝝹ά 𝞂𝞃𝝶𝝼 𝝴𝝹𝝿𝝾𝝻𝝿ή «𝝨𝞃𝝶𝝼 𝝪𝝲𝝴𝝸ά 𝝡𝝰ς» 𝝻𝝴 𝞃𝝾𝝼 𝝨𝝿ύ𝞀𝝾 𝝥𝝰𝝿𝝰𝝳ό𝝿𝝾𝞄𝝺𝝾 𝝳𝝴𝝼 𝞃𝝾 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝰𝝻𝝴.
Να σου πω, τα λαϊκά, τα ελαφρολαϊκά μου αρέσουν όπως και τα ρεμπέτικα. Μπορώ να τα τραγουδήσω, απλά πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιοι άλλοι που μπορούν να τα πουν πολύ καλύτερα οπότε περιορίζομαι στο δικό μου ύφος και στυλ μουσικής. Εγώ πάντως πιο εύκολα θα πω παραδοσιακά από ότι λαϊκά. Έτσι νιώθω. Στην εκπομπή ήταν τραγούδια που είχαν παιχτεί σε επιθεωρήσεις. Εκεί δεν είχα επιλογή, μου είπαν τι θα πω, μάλιστα τελευταία στιγμή, βγήκα το είπα, τέλος.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝿𝝴𝝸 ό𝞃𝝸 𝞃𝝾 𝝙ώ𝞀𝝰 𝝩𝞂ί𝝲𝝹𝝰, 𝞃𝝾 𝝿𝞀𝝰𝝲𝝻𝝰𝞃𝝸𝝹ό 𝞂𝝾𝞄 ό𝝼𝝾𝝻𝝰 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 ό𝝼𝝾𝝻𝝰 𝝲𝝸𝝰 𝝿ί𝞂𝞃𝝰, 𝝴𝝼ώ 𝞃𝝾 𝗥𝗼𝘀𝗲𝘆 𝗕𝗹𝘂𝗲 𝝰𝝼𝞃𝝸𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝴ύ𝝴𝝸 𝝿𝝴𝞀𝝸𝞂𝞂ό𝞃𝝴𝞀𝝾 𝞃𝝾 ύ𝞅𝝾ς 𝞃𝞈𝝼 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾𝞄𝝳𝝸ώ𝝼 𝝿𝝾𝞄 𝝴𝞀𝝻𝝶𝝼𝝴ύ𝝴𝝸ς. 𝝘𝝸𝝰𝞃ί 𝗥𝗼𝘀𝗲𝘆 𝗕𝗹𝘂𝗲;
Καταρχάς να σε διορθώσω. Δεν έχω πει ότι το Τσίγκα θυμίζει πίστα, έχω πει ότι θυμίζει το Έφη Θώδη, Γωγώ Τσαμπά, Πέγκυ Ζήνα. Οπότε με το στυλ μουσικής μου και τον στίχο που αντιπροσωπεύω δεν θα μπορούσε να έχω αυτό το όνομα. Το Rosey Blue δεν σημαίνει κάτι. Δεν είναι κάτι μελαγχολικό, απλά μ αρέσει πολύ το μπλε χρώμα, είναι το αγαπημένο μου χρώμα και οι αποχρώσεις του που συμβολίζουν την ψυχική σου κατάσταση. Όπως η θάλασσα για παράδειγμα, όταν είναι φουρτουνιασμένη ή ήρεμη έτσι το μπλε αλλάζει, αλλάζει και η ψυχολογία. Μία ταύτιση την έχω με τον συμβολισμό του νερού και του χρώματος.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝲𝞀ά𝞇𝝴𝝸 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝴𝝿𝝶𝞀𝝴𝝰𝞂𝝻έ𝝼𝝶 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝸𝝹ή 𝞂𝝾𝞄 𝝵𝞈ή 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝶𝝼 𝝴𝝹ά𝞂𝞃𝝾𝞃𝝴 𝞇𝞄𝞆𝝾𝝺𝝾𝝲ί𝝰 𝞂𝝾𝞄;
Εγώ το δίσκο μου τον έγραψα όταν χώρισα. Μετά την προηγούμενη μου σχέση δεν ήταν η καλύτερη περίοδος ψυχολογικά και έτσι άρχιζα να γράφω κομμάτια. Αποφάσισα θα γράψω, μου βγήκε. Στίχους όμως έγραφα από παλιά, από μικρή με τα ακούσματα που είχα τότε. Βέβαια το ότι πήρα την κιθάρα, έγραψα μουσική, έφτιαξα κομμάτι ομολογώ δεν το πίστευα στην αρχή. Όταν τελείωσε το κομμάτι είπα στον εαυτό μου ένα μπράβο και συνέχισα.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝳ύ𝞂𝝹𝝾𝝺𝝾 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝞂ή𝝻𝝴𝞀𝝰 𝝹ά𝝿𝝾𝝸𝝾ς 𝝼𝝰 𝝲ί𝝼𝝴𝝸 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾𝞄𝝳𝝸𝞂𝞃ής 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 έ𝞆𝝴𝝸 𝝴𝝿𝝸𝞃𝞄𝞆ί𝝴ς;
Να γίνει είναι πάρα πολύ εύκολο, να κάνει κάτι όμως στη μουσική πολύ δύσκολο. Γενικά πολύς κόσμος τραγουδάει. Λόγω του συστήματος και λόγω του ότι ζούμε σε μία χώρα που δεν είναι πολύ φιλική με τον πολιτισμό είναι όλα δύσκολα γύρω από τη μουσική. Είμαστε καλοί στα τσιμέντα κι όχι στην τέχνη.
𝝝𝝰 𝞂𝝾𝞄 ά𝞀𝝴𝞂𝝴 𝝰𝝿𝝺ά 𝝼𝝰 𝝿𝝰ί𝝵𝝴𝝸ς 𝝰𝝿ό 𝝻𝝰𝝲𝝰𝝵ί 𝞂𝝴 𝝻𝝰𝝲𝝰𝝵ί 𝝲𝞄𝞀ί𝝵𝝾𝝼𝞃𝝰ς ό𝝺𝝶 𝞃𝝶𝝼 𝝚𝝺𝝺ά𝝳𝝰 ή 𝝼𝝰 𝝹𝞄𝝼𝝶𝝲ή𝞂𝝴𝝸ς 𝞃𝝾 ό𝝼𝝴𝝸𝞀𝝾 𝝻𝝸𝝰ς 𝝴𝝿𝝸𝞃𝞄𝞆𝝶𝝻έ𝝼𝝶ς 𝝹𝝰𝞀𝝸έ𝞀𝝰ς;
Καταρχάς το πρώτο σκέλος της ερώτησης το κάνω ήδη. Πάω παντού, γυρίζω όλη την Ελλάδα και τραγουδάω, πράγμα που μου αρέσει πάρα πολύ. Όσο για το άλλο σκέλος να ξέρεις ότι όλα γίνονται από εμάς τους ίδιους πλέον. Έχουμε τις εταιρίες μας που μας βοηθάνε όσο μας βοηθάνε αλλά από εκεί και πέρα θέλει πολύ προσωπικό τρέξιμο αν θες να προωθήσεις τη δουλειά σου και να γίνεις γνωστός στο ευρύ κοινό. Άρα θα κυνηγήσω να προωθήσω σαν επαγγελματίας μουσικός να προβληθώ αλλά θα παίξω παράλληλα και από πόλη σε πόλη για βιοποριστικούς λόγους, πρέπει να ζήσω. Δεν έχω κάποιον από πίσω μου να με χρηματοδοτεί. Αν είχα την άνεση θα σου απαντούσα ότι θα ήθελα να κάνω μόνο την προσωπική μου δουλειά κι όχι να γυρίζω δεξιά αριστερά και να τραγουδάω. Ίσως κάποιες μόνο εμφανίσεις επειδή μου αρέσουν και αυτές.
𝝥𝝾𝝸𝝾 𝝴ί𝝳𝝾ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ής 𝞂𝝾𝞄 𝝰𝞀έ𝞂𝝴𝝸 𝝿𝝴𝞀𝝸𝞂𝞂ό𝞃𝝴𝞀𝝾 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝝾𝝸𝝾 𝝳𝝴𝝼 𝝷𝝴ς ή 𝝳𝝴𝝼 𝞂𝝴 𝝰𝝼𝞃𝝸𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝴ύ𝝴𝝸;
Σίγουρα τα 60’s και 70’s που είναι η αγαπημένη μου μουσική ούτως η άλλος, ροκ μουσική, κινηματογραφική μουσική. Προς τα εκεί είμαι αν και έχω ακούσει πάρα πολλή μουσική, από ροκ, μέταλ μέχρι και new wave. Θυμάμαι μία εποχή που ήμουν πολύ metal αλλά για σκληρό metal. Αλλά νομίζω το ροκ μου αρέσει πάρα πολύ.
𝝝𝝰 𝞂 ά𝞀𝝴𝞂𝝴 𝝼𝝰 𝝵𝝾ύ𝞂𝝴ς 𝞃ό𝞃𝝴;
Εννοείται, 70’s California, ή Αγγλία, Λονδίνο του 60. Όσο για την Ιρλανδία που το έχω αναφέρει πάρα πολλές φορές θα σου πω ότι αισθάνομαι μία έλξη με τη χώρα αυτή, ότι οι ρίζες μου είναι από εκεί. Χωρίς να έχω πάει ακόμα, θέλω και θα το διεκδικήσω να βρεθώ φέτος στη χώρα αυτή. Δεν μπορώ να το εξηγήσω απλά συμβαίνει. Είναι το πράσινο που έχει εκεί πολύ, η κουλτούρα, όλα αυτά μαζί και άλλα με τραβάνε πολύ. Αισθάνομαι ότι πρέπει να πάω εκεί και θα πάω.
𝝖𝝼 𝝳𝝴𝝼 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾𝞄𝝳𝝾ύ𝞂𝝴ς 𝞃𝝸 𝝿𝝸𝞂𝞃𝝴ύ𝝴𝝸ς ό𝞃𝝸 𝝷𝝰 έ𝝹𝝰𝝼𝝴ς;
Επειδή έχω γεννηθεί μέσα στη μουσική δεν ξέρω αν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Να διδάσκω γιόγκα ίσως κάτι που το κάνω και τώρα. Έχω ασχοληθεί επίσης με το χορό, ζωγραφίζω και μ αρέσει να κάνω χειροτεχνίες, το οτιδήποτε. Κάνω μαγικά φίλτρα, ξόρκια. Μάγισσα κανονική (γέλια).
𝝚ί𝞂𝝰𝝸 𝝶 𝞇𝞄𝞆ή 𝞃𝝶ς 𝝿𝝰𝞀έ𝝰ς ή 𝝷𝝰 𝝹ά𝞃𝞂𝝴𝝸ς ή𝞂𝞄𝞆𝝶 𝝹𝝰𝝸 𝝳𝝴𝝼 𝝷𝝰 𝝻𝝸𝝺άς;
Να σου πω την αλήθεια είμαι και τα δύο. Μπορεί να με δεις να με έχει πιάσει μία λογοδιάρροια και να μην σταματάω ποτέ και κάποια άλλης στιγμή να μην έχω καμία επαφή με την παρέα. Ίσως επειδή δεν με ενδιαφέρει καθόλου το θέμα για το οποίο μιλάνε ή επειδή δεν θέλω να συμμετάσχω. Είμαι αλλού και φαίνεται έντονα, μπορούν να το καταλάβουν αφού δεν έχω καμία επαφή με το περιβάλλον, τόσο έντονο.
𝝣𝞄𝝿𝝼άς 𝝹𝝰𝝸 𝝱ά𝝵𝝴𝝸ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝞂𝞃𝝾 𝞆ώ𝞀𝝾 𝝿𝝾𝞄 𝝱𝞀ί𝞂𝝹𝝴𝞂𝝰𝝸 ή 𝞇ά𝞆𝝼𝝴𝝸ς 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝶𝝼 𝝶𝞀𝝴𝝻ί𝝰 𝝻έ𝞂𝝰 𝝰𝝿 𝞃𝝶𝝼 𝝶𝞂𝞄𝞆ί𝝰;
Μ αρέσει πολύ η ηρεμία. Δεν θα ξυπνήσω και θα βάλω μουσική. Όταν έχεις τόση πολλή μουσική συνέχεια είναι στιγμές που δεν θέλεις να ακούσεις κάτι. Ειδικά όταν είσαι στη φύση έχει σπουδαίους ήχους να σου προσφέρει και επιθυμώ να τους ακούω.
𝝥𝝸𝞂𝞃𝝴ύ𝝴𝝸ς ό𝞃𝝸 έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝿𝞀𝝾𝞂𝝿𝝰𝝷ή𝞂𝝴𝝸 𝝰𝞀𝝹𝝴𝞃ά 𝞂𝞃𝝶 𝝵𝞈ή 𝞂𝝾𝞄 𝞂𝝴 𝝰𝞄𝞃ό 𝝿𝝾𝞄 𝝹ά𝝼𝝴𝝸ς 𝝹𝝰𝝸 𝝰𝝲𝝰𝝿άς;
Πάρα πολύ όμως. Και συνεχίζω και θα συνεχίσω μέχρι να φύγω απ αυτή τη ζωή. Δεν σταματάει ποτέ η προσπάθεια. Βέβαια έχω πιάσει τον εαυτό μου να του λέει ότι θέλει 10 ημέρες να μην κάνει τίποτα, αλλά ακόμα ψάχνω αυτές τις ημέρες για να το κάνω και δεν τις βρίσκω. Δεν προλαβαίνω. Ούτε διακοπές δεν έχω κάνει φέτος. Μόνο μουσική όλη μέρα κάθε ημέρα. Οικογενειακό είναι η γιαγιά μου ο μπαμπάς μου όλοι μες στη μουσική και σε υπέρτατο βαθμό.
𝝩𝝸 𝞇ά𝞆𝝼𝝴𝝸ς 𝝰𝝿 𝞃𝝶 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝸𝝹ά 𝝹𝝰𝝸 𝞃𝝸 𝝷𝝴ς 𝝶 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝼𝝰 𝝿ά𝞀𝝴𝝸 𝝰𝝿ό 𝞂έ𝝼𝝰;
Σαν δημιουργός δεν ψάχνω, δοκιμάζω πράγματα σύμφωνα με τα ακούσματα που έχω και όταν φτιάχνω κάτι θέλω να είμαι εγώ και να είναι αληθινό. Η μουσική από εμένα θέλω να πάρει μία αλήθεια και να μπορώ να πω ότι άφησα κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι σε αυτό που λέγεται μουσικά δρώμενα φεύγοντας. Και μόνο που έχω πάρει κατά καιρούς μηνύματα από κάποιους ότι κάποιο κομμάτι μου τους άγγιξε κάπως εμένα μου αρκεί. Πολύ σπουδαίο.
𝝘𝞀ά𝞅𝝴𝝸ς 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾ύ𝝳𝝸𝝰 𝝲𝝸𝝰 𝞂έ𝝼𝝰 ή 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝾 𝝹𝝾𝝸𝝼ό, 𝝿𝝾𝝸𝝾 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝿𝝸𝝾 𝝿ά𝝼𝞈 𝝰𝝿 𝞃𝝰 𝝳ύ𝝾;
Γράφω τραγούδια για μένα, ξεκάθαρα. Γιατί όταν γράφεις για σένα και είναι αληθινό δεν σε νοιάζει πως θα το κάνεις τέλειο για να είναι πιασάρικο που λέμε, βγαίνει αυθεντικό που είναι και το ζητούμενο. Ο κόσμος βασικά αυτό θέλει, θέλει μία αλήθεια, την αλήθεια σου γιατί έχουμε γεμίσει από καθρέπτες, όπως λέει και ο Φοίβος Δεληβοριάς. Από οθόνες και καθρέπτες.
𝝥𝝾𝝸𝝾 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾ύ𝝳𝝸 ή𝞃𝝰𝝼 𝞃𝝾 𝝿𝞀ώ𝞃𝝾 𝝿𝝾𝞄 έ𝝲𝞀𝝰𝞇𝝴ς 𝞂𝞃ί𝞆𝝾𝝸 𝝹𝝰𝝸 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝗥𝗼𝘀𝗲𝘆 𝗕𝗹𝘂𝗲;
Το The Tower, το οποίο το έγραψα το κουπλέ μπαμ και κάτω, πάνω στο αρμόνιο και είπα αμέσως ότι αυτό είναι κάτι καλό. Όταν είχα βέβαια πιο καθαρό μυαλό την επόμενη μέρα και με μαζί την κιθάρα μου κατάφερα να του δώσω σάρκα και οστά.
𝝨𝞃𝝾 𝘃𝗶𝗱𝗲𝗼𝗰𝗹𝗶𝗽 𝞃𝝾𝞄 𝗧𝗵𝗲 𝗧𝗼𝘄𝗲𝗿 𝝿𝝾𝞄 𝝻𝝰ς 𝝺𝝴ς 𝞃𝝾 𝞂𝝹𝝶𝝼𝝸𝝹ό 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝿𝝾𝝺ύ 𝘃𝗶𝗻𝘁𝗮𝗴𝗲.
Κι όμως το τραγούδι είναι γυρισμένο στο σπίτι μου, στο σαλόνι μου. Μία Live ηχογράφηση μαζί με άλλα τραγούδια. Το σπίτι μου είναι ούτως η άλλος διακοσμημένο vintage του έδωσα μία μεγαλύτερη πινελιά από το παρελθόν για να γίνει ακόμη πιο ατμοσφαιρικό.
𝝝𝝰 𝞂𝝾𝞄 ά𝞀𝝴𝞂𝝴 𝝼𝝰 𝝵𝝴𝝸ς 𝞂𝝴 𝝻ί𝝰 𝞃έ𝞃𝝾𝝸𝝰 𝝴𝝿𝝾𝞆ή;
Από την άποψη του ρομαντισμού ναι, γιατί αυτές οι εποχές είχαν πολλά άσχημα πράγματα που γινόντουσαν στην κοινωνία που κανείς δεν θα ήθελε και να τα ζήσει και να μιλάει γι αυτά αργότερα. Περίεργο να είσαι μία ελεύθερη γυναίκα τότε, αρκετός ρατσισμός και μόνο η πολύ αθωότητα έσωζε την κατάσταση.
Έ𝞆𝝾𝞄𝝼 𝝷𝝴𝝰𝞃𝞀𝝸𝝹ό𝞃𝝶𝞃𝝰 𝞃𝝰 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾ύ𝝳𝝸𝝰 𝞂𝝾𝞄 ή 𝝾𝝸 𝝴𝝻𝞅𝝰𝝼ί𝞂𝝴𝝸ς 𝞂𝝾𝞄;
Υπάρχει μία κίνηση όταν τραγουδάω αλλά αυτό βγαίνει επειδή αισθάνομαι όταν ερμηνεύω τους στίχους. Βγαίνει αυθόρμητα.
𝝩𝝾 𝞃𝞀𝝰𝝲𝝾ύ𝝳𝝸 𝞃𝞈𝝼 𝗠𝗼𝗻𝘀𝗶𝗲𝘂𝗿 𝗠𝗶𝗻𝗶𝗺𝗮𝗹, 𝗧𝗼𝗻𝗶𝗴𝗵𝘁 𝝿𝝾𝞄 𝝷𝞄𝝻ί𝝵𝝴𝝸 𝘀𝗼𝘂𝗻𝗱𝘁𝗿𝗮𝗰𝗸 𝞂𝝴 𝞃𝝰𝝸𝝼ί𝝰 𝞃𝝾𝞄 𝝩𝝰𝞀𝝰𝝼𝞃ί𝝼𝝾 𝞂𝝾𝞄 𝞃𝝰𝝸𝞀𝝸ά𝝵𝝴𝝸 𝝰𝝿ό𝝺𝞄𝞃𝝰. 𝝥𝞈ς ή𝞃𝝰𝝼 𝝰𝞄𝞃ή 𝝶 𝞂𝞄𝝼𝝴𝞀𝝲𝝰𝞂ί𝝰;
Ο Χρήστος και οι Monsieur Minimal είναι αγαπημένοι και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε να τραγουδήσω μαζί τους. Με βοήθησε πάρα πολύ γιατί ήταν η πρώτη μου εμφάνιση σαν Rosey Blue. Είμαστε φίλοι με τον Χρήστο και σαν δημιουργικός άνθρωπος που είναι όταν το έγραψε το τραγούδι αυτό μου είπε ότι ήθελε εγώ να το πω, έτσι απλά. Κομμένο ραμμένο για μένα. Το άκουσα και του είπα με μεγάλη μου χαρά. Με ένα ωραίο βίντεο κλιπ.
𝝝𝝰 𝝻𝝿𝝾𝞀𝝾ύ𝞂𝝴ς 𝝼𝝰 𝝴ί𝞂𝝰𝝸 𝝵𝝴𝞄𝝲ά𝞀𝝸 𝝻𝝴 𝝹ά𝝿𝝾𝝸𝝾𝝼 𝝻έ𝞂𝝰 𝝰𝝿ό 𝞃𝝾 𝞆ώ𝞀𝝾 𝞃𝝶ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ής;
Έχω υπάρξει ζευγάρι με κάποιον από το χώρο της μουσικής. Ήταν πάρα πολύ όμορφη η σχέση μας γιατί έγραφε αυτός μουσική κι εμένα μου άρεσε να ακούω τις μελωδίες, αρκεί όμως να μην υπάρξει ανταγωνισμός. Κλασικό αλλά υφίσταται. Μπορεί να τα βρίσκεις με τον άλλον και ο καθένας να έχει τον χώρο του σε αυτές τις σχέσεις αλλά ο ανταγωνισμός είναι κακός οιωνός. Εκεί χαλάνε πιστεύω οι σχέσεις. Όπως και είναι θέμα εμπιστοσύνης γιατί υπάρχουν και πολλά ταξίδια. Κατά τα άλλα θα μπορούσα να είμαι ξανά με κάποιον από το χώρο της μουσικής, μου αρέσει κι όλας.
𝝥𝞈ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝗥𝗼𝘀𝗲𝘆 𝗕𝗹𝘂𝗲 𝞂𝞃𝝾𝝼 έ𝞀𝞈𝞃𝝰; 𝝩𝝶𝝼 𝝴𝝿𝝶𝞀𝝴ά𝝵𝝴𝝸; 𝝨𝞃ί𝞆𝝾𝝸 𝝿𝝰ί𝞀𝝼𝝾𝞄𝝼 𝞂ά𝞀𝝹𝝰 𝝹𝝰𝝸 𝝾𝞂𝞃ά 𝝻έ𝞂𝞈 𝝿𝞀𝝾𝞂𝞈𝝿𝝸𝝹ώ𝝼 𝝴𝝻𝝿𝝴𝝸𝞀𝝸ώ𝝼 𝝰𝝿 𝞃𝝾𝝼 έ𝞀𝞈𝞃𝝰;
Πάρα πολύ, εντελώς. Όλο το καινούργιο μου cd είναι αυτό που προανάφερες. Με επηρεάζει ο έρωτας, μου αρέσει ο έρωτας, δεν ζω χωρίς έρωτα. Δεν μπορώ βασικά να είμαι με κάποιον αν δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του. Δυσκολεύομαι ακόμα κι όταν φύγει ο έρωτας απ τη ζωή μου πώς να το πω στον άλλον. Τον αγαπάς και δεν θες να το δεις πληγωμένο αλλά αν φύγει ο έρωτας δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Πρέπει να γίνει. Μ αρέσει επίσης η ηρεμία, να μπορείς να βρίσκεσαι μέσα στον ίδιο χώρο με τον άλλον, να κάθεστε σιωπηλοί ο ένας πάνω στον άλλο κι όμως να μην μιλάτε. Να διαβάζετε ένα βιβλίο, να γράφετε ένα τραγούδι, κάτι. Όπως η αγαπημένη μου φωτογραφία, η γυναίκα να κάνει μπάνιο κι ο άντρας δίπλα της να διαβάζει ένα βιβλίο. Αγαπημένη φωτογραφία. Ταύτιση! Δύσκολες προσδοκίες.
𝝟𝝸 έ𝞃𝞂𝝸 ό𝝿𝞈ς 𝝵𝝾ύ𝝻𝝴 𝞃𝝶 𝞂𝝶𝝻𝝴𝞀𝝸𝝼ή 𝝴𝝿𝝾𝞆ή 𝝰𝝹ό𝝻𝝶 𝝿𝝸𝝾 𝝳ύ𝞂𝝹𝝾𝝺𝝾 𝝼𝝰 𝝱𝞀𝝴𝝸ς 𝝹ά𝝿𝝾𝝸𝝾𝝼/𝝰 𝝲𝝸𝝰 𝞂𝞆έ𝞂𝝶 𝞂𝞃𝝰 𝝿𝞀ό𝞃𝞄𝝿𝝰 𝝿𝝾𝞄 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝲𝞀ά𝞅𝝴𝝸ς.
Αρκετά, είναι κοινωνικό το θέμα, δεν έχει να κάνει με το φύλο. Ο κόσμος έχεις φάει πολύ πίεση, πολύ social που του έχει αλλάξει το μυαλό προς το χειρότερο. Επικοινωνούν με emoji ούτε καν με κείμενο και από κοντά ξεχνάνε εντελώς πως είναι. Δεν μιλάει. Πλέον αν επικοινωνήσεις μέσω των socials αποδέχεται ευκολότερα το φλερτ, κι αυτό είναι πολύ περίεργο. Υπάρχει μία ασφάλεια που δεν δικαιολογείται όμως.
𝝝𝝰 𝝻𝝿𝝾𝞀𝝾ύ𝞂𝝴ς 𝝼𝝰 𝝴ί𝞂𝝰𝝸 𝝻έ𝞂𝝰 𝞂𝝴 έ𝝼𝝰 𝝱𝝰𝝼 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝝲𝞄𝞀ί𝝵𝝴𝝸ς 𝞃𝝶𝝼 𝝚𝝺𝝺ά𝝳𝝰 𝝿𝝰ί𝝵𝝾𝝼𝞃𝝰ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή 𝝰𝝿ό 𝝿ό𝝺𝝶 𝞂𝝴 𝝿ό𝝺𝝶;
Με ένα διάλειμμα ναι, γιατί είναι πολύ κουραστικό. Έχει πάρα πολλή κούραση αυτό γιατί το έχω κάνει πολλάκις και δεν είναι όπως φαντάζεται ο κόσμος. Μ αρέσει να ταξιδεύω οπότε είναι ένα αποτέλεσμα αυτού ότι μ αρέσει να πηγαίνω από πόλη σε πόλη να τραγουδάω.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝿𝝴𝝸 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝶𝝼 𝝰𝝲ά𝝿𝝶 𝞂𝝾𝞄 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝾 𝝱𝝸𝝱𝝺ί𝝾. 𝝖𝞄𝞃ό 𝞃𝝾𝝼 𝝹𝝰𝝸𝞀ό 𝞃𝝸 𝝳𝝸𝝰𝝱ά𝝵𝝴𝝸ς;
Αυτό τον καιρό επιτέλους έχω ξεκινήσει το βιβλίο «γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους» και λίγο πριν τελείωσα το Ντουέντε του Λόρκα. Πιστεύω ότι αν είσαι καλλιτέχνης ή αν αισθάνεσαι μέσα σου μία φλόγα καλλιτεχνική πρέπει να το διαβάσεις. Είναι φανταστικό.
𝝥𝝰ί𝞀𝝼𝝴𝝸ς 𝝴𝝸𝝹ό𝝼𝝴ς 𝝹𝝰𝝸 𝝻𝝶𝝼ύ𝝻𝝰𝞃𝝰 𝝰𝝿 𝞃𝝾𝞄ς 𝝰𝝼𝝷𝞀ώ𝝿𝝾𝞄ς 𝞂𝞃𝝾 𝝳𝞀ό𝝻𝝾 ή 𝝰𝝿 𝞃𝝶 𝞅ύ𝞂𝝶 𝝲𝝸𝝰 𝝼𝝰 𝝲𝞀ά𝞇𝝴𝝸ς 𝝻𝝾𝞄𝞂𝝸𝝹ή;
Εννοείται, αφού εκεί που μένω στην Κυψέλη σε μία πολυκατοικία παρατηρώ τον κόσμο από το παράθυρό μου. Απέναντί μου ζουν κάποιοι όπου πολλές φορές με πιάνω να τους παρατηρώ. Εντελώς κινηματογραφικό. Από τη φύση αντλώ εικόνες, από το σύμπαν, από παντού.
𝝩𝝸 𝞂𝝾𝞄 𝝰𝞀έ𝞂𝝴𝝸 𝝿𝝴𝞀𝝸𝞂𝞂ό𝞃𝝴𝞀𝝾 𝞃𝝾 𝞂𝞃𝝾ύ𝝼𝞃𝝸𝝾 ή 𝗟𝗶𝘃𝗲 𝝴𝝻𝞅𝝰𝝼ί𝞂𝝴𝝸ς;
Live εμφανίσεις, ωραίο και το στούντιο αλλά σαν τα live δεν υπάρχει. Αποδίδω και καλύτερα στο live επειδή αισθάνομαι και πολύ πιο άνετα. Θυμάμαι όταν πλέον κάναμε live με τους Beside στο Ροντέο στη πλατεία Βικτωρίας σαν front woman πάγωσα στην αρχή. Είναι οι στιγμές που ξεκινάς επαγγελματικά να εμφανίζεσαι που δεν τις ξεχνάς. Τραγούδησα αλλά θυμάμαι αρκετό άγχος και γενικά είμαι άνθρωπος που θυμάμαι να λιποθυμάω μέσα μου, να παθαίνω κρίσεις πανικού, να νομίζω ότι θα πέσω κάτω και διάφορα άλλα τέτοια. Έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο και μετά από λίγο νιώθω μία ασφάλεια και όλα παίρνουν τον δρόμο τους.
𝝟𝝰𝞃𝝰𝝼𝝰𝝺ώ𝝼𝝴𝝸ς 𝝰𝞀𝝹𝝴𝞃ό 𝞆𝞀ό𝝼𝝾 𝞂𝞃𝝾 𝝼𝝰 𝝴𝝼𝝶𝝻𝝴𝞀ώ𝝼𝝴𝞂𝝰𝝸 𝝻έ𝞂𝞈 𝞃𝞈𝝼 𝘀𝗼𝗰𝗶𝗮𝗹𝘀 𝝿𝝾𝞄 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝹𝞄𝞀ί𝝰𝞀𝞆𝝾 𝝻έ𝞀𝝾ς 𝞃𝝶ς 𝝵𝞈ής 𝝻𝝰ς 𝝿𝝺έ𝝾𝝼;
Δυστυχώς περισσότερο από ότι θα ήθελα. Αναγκαστικά όμως γιατί επικοινωνούμε από εκεί και προβάλουμε τη δουλειά μας. Είναι αναπόφευκτο, αλλά προσπαθώ να μην κάνω υπέρ χρήση αυτών.
𝝨𝞃𝝾𝝼 𝝴𝝺𝝴ύ𝝷𝝴𝞀𝝾 𝞆𝞀ό𝝼𝝾 𝞂𝝾𝞄 𝞃𝝸 𝝹𝝴𝞀𝝳ί𝝵𝝴𝝸 𝞃𝝾 𝝴𝝼𝝳𝝸𝝰𝞅έ𝞀𝝾𝝼 𝞂𝝾𝞄;
Μπορεί να κάνω καμία βόλτα αλλά νομίζω ότι απλά δεν θέλω να κάνω τίποτα. Το έχω ανάγκη να κάτσω σπίτι και να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Με ό,τι συνεπάγεται με αυτό.
𝝖𝝼 𝝹𝝾𝝸𝞃ά𝝽𝝾𝞄𝝻𝝴 𝝰𝞀𝝲ά 𝞃𝝶 𝝼ύ𝞆𝞃𝝰 ό𝞃𝝰𝝼 𝞃𝝰 𝝿𝝴𝞀𝝸𝞂𝞂ό𝞃𝝴𝞀𝝰 𝞅ώ𝞃𝝰 𝞃𝝶ς 𝝿ό𝝺𝝶ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝹𝝺𝝴𝝸𝞂𝞃ά 𝝹𝝰𝝸 𝝳𝝾ύ𝝻𝝴 έ𝝼𝝰 𝝿𝝰𝞀ά𝝷𝞄𝞀𝝾 𝝻𝝴 𝞅𝞈ς 𝝷𝝰 𝞂𝝴 𝝱𝞀ί𝞂𝝹𝝰𝝻𝝴 𝝻έ𝞂𝝰 𝞃𝝰 𝝽𝝶𝝻𝝴𝞀ώ𝝻𝝰𝞃𝝰 𝝼𝝰 𝝳𝝶𝝻𝝸𝝾𝞄𝞀𝝲𝝴ίς;
Ναι ναι εννοείται αυτό. Σίγουρα. Είμαι αυτό το παράθυρο. Δεν κοιμάμαι και νωρίς, μ αρέσει η νύχτα από παιδί. Μικρή σχολείο διάβαζα βράδυ. Δεν είμαι πρωινός τύπος δεν χρειάζεται κι όλας να είμαι. Ξυπνάω μετά τις 10 εκτός αν έχω δουλειά νωρίτερα για κάποιο λόγο, δεν έχω πρόβλημα. Αλλά αν δεν έχω τι να κάνω γιατί να σηκωθώ.
𝝩𝝸 𝞂𝝶𝝻𝝰ί𝝼𝝴𝝸 𝝲𝝸𝝰 𝞂έ𝝼𝝰 𝝟𝞀ή𝞃𝝶 𝝹𝝰𝝸 𝝦έ𝝷𝞄𝝻𝝼𝝾 𝞅𝞄𝞂𝝸𝝹ά;
Για μένα το Ρέθυμνο είναι ένα λιμάνι που το νιώθω σπίτι μου και με κάνει πάντα να νιώθω όμορφα όποτε κι αν επιστρέψω εδώ. Στο Ρέθυμνο άλλωστε ήταν και η πρώτη μου φορά όταν εμφανίστηκα στην Κρήτη με τους Belleville πριν ακριβώς 10 χρόνια και πάλι για τις Ημέρες Ρεθύμνου μετά από πρόσκληση του Θωμά Κρεβατζάκη και του Δήμου Ρεθύμνης. Έτσι και πριν από κάποιες μέρες ξανά γυρίσαμε εδώ, με τους Scarlet Nights αυτή τη φορά να εμφανιστούμε στην πλατεία Αγνώστου στρατιώτη επίσης για τις Ημέρες Ρεθύμνου 2022. Παίξαμε στα πλαίσια της Βιώσιμης Κινητικότητας με ήχους τζαζ και ήταν μία πάρα πολύ όμορφη βραδιά με αρκετή συμμετοχή του κόσμου. Βέβαια κάπου εδώ θέλω να αναφέρω μια κοινή μας φίλη, την Μαρία Κοκκολάκη, η οποία είναι ο συνδετικός μου κρίκος πλέον με την Κρήτη επαγγελματικά. Μαζί με εμένα φέρνει διάφορα πρότζεκτ και έτσι έχει καταφέρει να μας έχει γνωρίσει όλη τη Κρήτη. Αρκετά φιλόξενο το νησί και ιδιαίτερα το Ρέθυμνο, αυτό μπορώ να το πω με απόλυτη σιγουριά.
𝝚𝝿ό𝝻𝝴𝝼𝝰 𝞂𝞆έ𝝳𝝸𝝰;
Θα ξεκινήσω να γράφω καινούργια κομμάτια. Θέλω να κάνω live μέσα στο φθινόπωρο και το χειμώνα. Γενικά ξεκινάω να γράφω τις ιδέες μου. Θα πιάσω την κιθάρα μου και έχω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα που με επηρεάζουν για να γράψω καινούργια τραγούδια πίστεψέ με. Θέλω να προσεγγίσω λίγο περισσότερο την πνευματικότητα με την οποία ασχολούμαι και να μην είμαι τόσο συγκρατημένη όσο στον πρώτο μου δίσκο στην ερμηνεία και στη φωνή μου, να μην το περιορίσω και να γίνει πιο δημιουργικό. Να υπάρχει μία εξέλιξη βασικά.
𝝗ό𝝺𝞃𝝰 𝝻𝝴 𝝻𝝶𝞆𝝰𝝼ή ή 𝝿𝝾𝝳ή𝝺𝝰𝞃𝝾; Μηχανή
𝝖𝝲𝝰𝝿𝝶𝝻έ𝝼𝝾ς 𝝿𝞀𝝾𝝾𝞀𝝸𝞂𝝻ός 𝝚𝝺𝝺ά𝝳𝝰; Πήλιο
𝝖𝝲𝝰𝝿𝝶𝝻έ𝝼𝝾ς 𝝿𝞀𝝾𝝾𝞀𝝸𝞂𝝻ός 𝝴𝝽𝞈𝞃𝝴𝞀𝝸𝝹ό; Ιρλανδία
𝝖𝝲𝝰𝝿𝝶𝝻έ𝝼𝝾 𝝻έ𝞀𝝾ς 𝞂𝞃𝝶𝝼 𝝟𝞀ή𝞃𝝶; Περιστερές
𝝩𝝰𝝽ί𝝳𝝸 𝝻𝝴 𝝹𝝾𝝺𝝺𝝶𝞃𝝾ύς ή 𝝻𝝴 𝞃𝝶 𝞂𝞆έ𝞂𝝶 𝞂𝝾𝞄; Μόνη μου
𝝗𝝾𝞄𝝼ό ή 𝝷ά𝝺𝝰𝞂𝞂𝝰; Βουνό
𝝪𝝲𝝸𝝴𝝸𝝼ή 𝝳𝝸𝝰𝞃𝞀𝝾𝞅ή ή 𝗷𝘂𝗻𝗸 𝗳𝗼𝗼𝗱; Και τα δύο
𝝖𝝺𝝹𝝾ό𝝺 ή 𝞃𝞂ά𝝸; Τσάι
#𝗯𝗲𝘀𝘁𝗽𝗲𝗼𝗽𝗹𝗲 #𝗯𝗲𝘀𝘁𝘀𝗶𝗻𝗴𝗲𝗿 #𝗯𝗲𝘀𝘁𝗶𝗻𝘁𝗲𝗿𝘃𝗶𝗲𝘄 #𝗯𝗲𝘀𝘁𝗺𝗮𝗴𝗮𝘇𝗶𝗻𝗲𝗰𝗿𝗲𝘁𝗲
