𝝢𝝞𝝟𝝤𝝠𝝞𝝢𝝖 𝝟𝝚𝝥𝝚𝝨𝝞𝝙𝝤𝝪 – 𝝥𝝖𝝘𝝟𝝤𝝨𝝡𝝞𝝖 𝝥𝝦𝝮𝝩𝝖𝝝𝝠𝝜𝝩𝝦𝝞𝝖 𝝡𝝚 𝝩𝝜𝝢 𝝚𝝝𝝢𝝞𝝟𝝜 𝝤𝝡𝝖𝝙𝝖 𝗕𝗘𝗔𝗖𝗛 𝗛𝗔𝗡𝗗𝗕𝗔𝗟𝗟
𝝨𝞃𝝰 𝟭𝟲 𝞃𝝶ς, 𝞃𝝾 𝟮𝟬𝟭𝟴 𝝻𝝴 ❞ά𝝲𝝼𝝾𝝸𝝰 𝝹𝝸𝝼𝝳ύ𝝼𝝾𝞄❞ 𝝱𝞀έ𝝷𝝶𝝹𝝴 𝞂𝞃𝝾 𝞇𝝶𝝺ό𝞃𝝴𝞀𝝾 𝞂𝝹𝝰𝝺ί 𝞃𝝾𝞄 𝝱ά𝝷𝞀𝝾𝞄 𝞂𝞃𝝾 𝝥𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝾 𝝥𝞀𝞈𝞃ά𝝷𝝺𝝶𝝻𝝰 𝗕𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹 𝝘𝞄𝝼𝝰𝝸𝝹ώ𝝼 𝞂𝞃𝝾 𝝟𝝰𝝵ά𝝼 𝞃𝝶ς 𝝦𝞈𝞂ί𝝰ς. 𝝩έ𝞂𝞂𝝴𝞀𝝰 𝞆𝞀ό𝝼𝝸𝝰 𝝻𝝴𝞃ά 𝝷έ𝞃𝝴𝝸 𝝻𝝸𝝹𝞀𝝾ύς 𝞂𝞃ό𝞆𝝾𝞄ς 𝝹ά𝝷𝝴 𝞅𝝾𝞀ά, 𝝻έ𝞆𝞀𝝸 𝝼𝝰 𝞅𝞃ά𝞂𝝴𝝸 𝞂𝞃𝝾𝝼 𝞄𝞇𝝶𝝺ό𝞃𝝴𝞀𝝾 𝝹𝝰𝝸 𝝻𝝰𝝵ί 𝝻𝝴 𝞃𝝶𝝼 𝝴𝝷𝝼𝝸𝝹ή 𝝾𝝻ά𝝳𝝰 𝞂𝞃𝝾 𝝜𝞀ά𝝹𝝺𝝴𝝸𝝾 𝝷𝝰 𝝿𝞀𝝾𝞂𝝿𝝰𝝷ή𝞂𝝾𝞄𝝼 𝝲𝝸𝝰 ό,𝞃𝝸 𝝹𝝰𝝺ύ𝞃𝝴𝞀𝝾. 𝝥𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝴𝝸 𝞃𝝾𝝼 𝝹ό𝞂𝝻𝝾 𝞃𝝶ς 𝝟𝞀ή𝞃𝝶ς 𝞂𝝴 𝝰𝞄𝞃ό 𝞃𝝾 ❞𝝰𝝿𝞀ό𝝱𝝺𝝴𝝿𝞃𝝾 𝞃𝝰𝝽ί𝝳𝝸❞ 𝝼𝝰 𝝻𝝾𝝸𝞀𝝰𝞂𝞃𝝴ί 𝞃𝝶 𝞆𝝰𝞀ά 𝞃𝝶ς 𝝳𝝸ά𝝹𝞀𝝸𝞂𝝶ς ό𝝿𝝾𝝸𝝰 𝝹𝝸 𝝰𝝼 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝰𝞄𝞃ή
𝝥𝞈ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝞂𝞄𝝻𝝻𝝴𝞃έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝿𝞀ώ𝞃𝝶 𝞅𝝾𝞀ά 𝞂𝝴 𝝻ί𝝰 𝝳𝝸𝝾𝞀𝝲ά𝝼𝞈𝞂𝝶 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝞃𝝶𝝼 𝝹𝝴𝞀𝝳ί𝝵𝝴𝝸ς ό𝞃𝝰𝝼 𝝰𝞄𝞃ή 𝝾𝝼𝝾𝝻ά𝝵𝝴𝞃𝝰𝝸 𝝥𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝾 𝝥𝞀𝞈𝞃ά𝝷𝝺𝝶𝝻𝝰 𝗕𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹;
Τη συμμετοχή μας στο παγκόσμιο του Kazan μπορώ να την χαρακτηρίσω αρχικά πρωτόγνωρη. Ήταν η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε παγκόσμιο πρωτάθλημα Beach Handball, όποτε για όλους μας ήταν κάτι το εντυπωσιακό. Σε κάθε διοργάνωση υπάρχει ο κρυφός πόθος της κατάκτησης του μεταλλίου, αλλά εμείς δεν τολμούσαμε να το πούμε, χωρίς βέβαια να υποτιμάμε τους εαυτούς μας. Κερδίζοντας τα παιχνίδια αποκτούσαμε ρυθμό αλλά συγχρόνως και ψυχολογία, καταφέρνοντας να φέρουμε σε πέρας και τον τελευταίο στόχο που θέσαμε στην διοργάνωση, δηλαδή την πρώτη θέση.
Ά𝝷𝝺𝝾ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝝹𝞀𝝰𝞃𝝶𝝷𝝴ίς 𝞂𝞃𝝶𝝼 𝝹𝝾𝞀𝞄𝞅ή 𝝹𝝰𝝸 ό𝞆𝝸 𝝼𝝰 𝞃𝝶𝝼 𝝹𝝰𝞃𝝰𝝹𝞃ή𝞂𝝴𝝸ς, 𝞂𝞄𝝻𝝻𝝴𝞀ί𝝵𝝴𝞂𝝰𝝸 𝝰𝞄𝞃ή𝝼 𝞃𝝶𝝼 ά𝝿𝝾𝞇𝝶;
Ναι, φυσικά και συμφωνώ. Είναι δεδομένο ότι όλοι θέλουν να κερδίσουν τον παγκόσμιο πρωταθλητή και φυσικά καταβάλλουν την μέγιστη προσπάθεια για να το καταφέρουν. Για να παραμείνεις στην κορυφή, λοιπόν, πρέπει να καταβάλλεις την διπλή προσπάθεια από αυτήν που κατέβαλλες για να την κατακτήσεις.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝳ύ𝞂𝝹𝝾𝝺𝝾 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝝳𝝸𝝰𝞆𝝴𝝸𝞀𝝸𝞂𝞃𝝴ί 𝝹ά𝝿𝝾𝝸𝝾ς 𝞃ό𝞂𝝴ς 𝝿𝝾𝝺𝝺ές 𝝲𝞄𝝼𝝰ί𝝹𝝴ς, 𝝴ί𝞃𝝴 𝝿𝝶𝝲𝝰ί𝝼𝝾𝞄𝝼 𝝹𝝰𝝺ά 𝝴ί𝞃𝝴 𝝱𝞀ί𝞂𝝹𝝾𝝼𝞃𝝰𝝸 𝞂𝞃𝝰 ό𝞀𝝸𝝰 𝝺ό𝝲𝞈 𝝿ί𝝴𝞂𝝶ς;
Όσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς τις γυναίκες άλλο τόσο είναι να διαχειριστείς και τους άνδρες. Δεν υπάρχει φύλο όταν μιλάμε για πίεση στον πρωταθλητισμό. Άνδρες και γυναίκες πιέζονται το ίδιο στον πρωταθλητισμό απλά η προσέγγιση που θα χρησιμοποιήσεις για να κατευνάσεις το άγχος είναι διαφορετική. Εξάλλου, από τη φύση τους οι γυναίκες είναι φτιαγμένες να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις.
𝝣𝝴𝝹𝝸𝝼ή𝞂𝝰𝝻𝝴 𝝻𝝴 𝞃𝝾 𝝥𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝾 𝗕𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹 𝝲𝝸𝝰𝞃ί 𝞂𝝴 𝝺ί𝝲𝝴ς 𝝻έ𝞀𝝴ς 𝞅𝝸𝝺𝝾𝝽𝝴𝝼𝝴ί𝞃𝝰𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝝜𝞀ά𝝹𝝺𝝴𝝸𝝾 𝝟𝞀ή𝞃𝝶ς 𝝹𝝰𝝸 ό𝝺𝝾𝝸 𝝴𝝳ώ 𝞂𝝰ς 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝾𝞄𝝻𝝴, 𝝼𝝰 𝞂𝝰ς 𝝳𝝾ύ𝝻𝝴, 𝝼𝝰 𝞂𝝰ς 𝞆𝝴𝝸𝞀𝝾𝝹𝞀𝝾𝞃ή𝞂𝝾𝞄𝝻𝝴 𝝹𝝰𝝸 𝝼𝝰 𝝳𝝾ύ𝝻𝝴 𝝴𝝿𝝸𝞃έ𝝺𝝾𝞄ς 𝝰𝝿ό 𝝹𝝾𝝼𝞃ά 𝞃𝝸ς 𝝥𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝴ς 𝝥𝞀𝞈𝞃𝝰𝝷𝝺ή𝞃𝞀𝝸𝝴ς. 𝝥ό𝞂𝝾 ά𝝲𝞆𝝾ς 𝝳𝝶𝝻𝝸𝝾𝞄𝞀𝝲𝝴ί 𝞂𝝴 έ𝝼𝝰𝝼 𝝰𝝷𝝺𝝶𝞃ή ό𝞃𝝰𝝼 𝝶 𝝳𝝸𝝾𝞀𝝲ά𝝼𝞈𝞂𝝶 𝝲ί𝝼𝝴𝞃𝝰𝝸 𝞂𝞃𝝶 𝞆ώ𝞀𝝰 𝞃𝝾𝞄;
Ο ψυχολογικός παράγοντας ενός αθλητή είναι πολύ σημαντικός. Θεωρώ ότι το άγχος που δημιουργείται είναι εποικοδομητικό, διότι προσπαθείς να μοιραστείς τη χαρά σου με τον κόσμο που σε παρακολουθεί και να τους κάνεις περήφανους. Όλοι ανυπομονούμε να παίξουμε στο Ηράκλειο της Κρήτης και να μας στηρίξει ο κόσμος της.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀𝝴𝞃𝝸𝝹ή 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝾𝝻ά𝝳𝝰 𝞃𝝾𝞄 𝟮𝟬𝟭𝟴 𝝿𝝾𝞄 𝝿ή𝞀𝝴 𝞃𝝾 𝝿𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝾 𝝻𝝴 𝞃𝝶𝝼 𝝾𝝻ά𝝳𝝰 𝞃𝝾𝞄 𝟮𝟬𝟮𝟮;
Ο κορμός και το πλάνο της ομάδας δεν αλλάζει τόσο εύκολα. Φυσικά υπάρχουν και προσθήκες αλλά έχουν δέσει με την ομάδα αμέσως. Δυστυχώς είχαμε και ένα σοβαρό τραυματισμό, αλλά το κλειδί αυτής της επιτυχίας είναι ότι παλιές και καινούργιες παίκτριες καταφέρνουμε να είμαστε ένα.
𝝨𝞃𝝰 𝝳𝝴𝝹𝝰έ𝝽𝝸 𝞂𝝾𝞄 𝞂𝞃έ𝞅𝝷𝝶𝝹𝝴ς 𝝿𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝰 𝝿𝞀𝞈𝞃𝝰𝝷𝝺ή𝞃𝞀𝝸𝝰, 𝞃έ𝞂𝞂𝝴𝞀𝝰 𝞆𝞀ό𝝼𝝸𝝰 𝝻𝝴𝞃ά 𝝿ό𝞂𝝾 έ𝞆𝝴𝝸ς 𝞈𝞀𝝸𝝻ά𝞂𝝴𝝸; 𝝥𝝾𝝸𝝴ς 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝾𝝸 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀ές 𝞂𝝾𝞄 𝝰𝝲𝞈𝝼𝝸𝞂𝞃𝝸𝝹ά 𝝹𝝰𝝸 𝞂𝝴 𝞆𝝰𝞀𝝰𝝹𝞃ή𝞀𝝰;
Στα δεκαέξι μου η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου είχα «άγνοια κινδύνου». Πέρασε καιρός για να συνειδητοποιήσω τις ευθύνες που είχα επωμιστεί στη διοργάνωση. Κάθε διοργάνωση σε ωριμάζει όχι μόνο αγωνιστικά. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μπορώ να πω ότι βλέπω τελείως διαφορετικά πολλές πτυχές της ζωής μου. Ακόμα και αν πιστεύω ότι κάτι είναι ακατόρθωτο συνεχίζω να προσπαθώ μέχρι να το πετύχω, δεν είμαι τόσο απόλυτη στον τρόπο σκέψης μου και θέτω μικρούς στόχους πετυχαίνοντας τους, μέχρι να φτάσω να πετύχω τον μεγάλο στόχο που έχω θέσει.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝞂𝞄𝝼𝝴𝝸𝝳𝝶𝞃𝝾𝝿𝝾𝝸ή𝞂𝝴𝝸 𝞃𝝸 έ𝞆𝝴𝞃𝝴 𝝹ά𝝼𝝴𝝸;
Κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς καταφέρναμε. Μόλις κερδίσαμε τον τελικό και πήγαμε στο ξενοδοχείο όλες οι ομάδες μας χειροκροτούσαν. Εκεί ήταν η στιγμή που κατάλαβα τι ακριβώς είχαμε καταφέρει.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝹𝝰𝝸𝞀ό 𝝿𝝰ί𝝵𝝴𝝸ς 𝗕𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝝾𝝸𝝴ς 𝝾𝝸 𝝳𝝸𝝰𝞅𝝾𝞀ές 𝝻𝝴 𝞃𝝶 𝞂ά𝝺𝝰;
Με το beach handball ασχολούμαι 6 χρόνια και με τη σάλα 15. Είναι δύο τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά αθλήματα. Στο beach handball ο χρόνος είναι πιο περιορισμένος, δύο ημίχρονα από δέκα λεπτά το καθένα, οπότε τα περιθώρια του λάθους περιορίζονται. Συγχρόνως είναι πιο θεαματικό με τις περιστροφές και τα εναέρια shoot, σε κρατάει σε διαρκή εγρήγορση.
𝝩𝝸 𝝴𝝿𝝸𝝺έ𝝲𝝴𝝸ς 𝝰𝝿ό 𝞃𝝰 𝝳ύ𝝾, 𝝰𝝼 𝝻𝝿𝝾𝞀𝝾ύ𝞂𝝴ς 𝝼𝝰 𝝳𝝸𝝰𝝺έ𝝽𝝴𝝸ς;
Δεν μπορώ να διαλέξω κανένα από τα δύο είναι η αλήθεια. Το ένα είναι συνέχεια του άλλου. Κάθε καλοκαίρι μου λείπει η σάλα και κάθε χειμώνα το μπιτς.
𝝥𝝾𝝸𝝾𝝸 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝰𝞄𝞃𝝾ί 𝝿𝝾𝞄 𝞂𝝴 𝞂𝞃𝝶𝞀ί𝝵𝝾𝞄𝝼, 𝞂𝝴 𝝰𝞄𝞃ό 𝞃𝝾 𝝻𝝰𝝹𝞀ύ 𝞃𝝰𝝽ί𝝳𝝸 𝞂𝞃𝝾 𝗕𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹;
Η οικογένεια μου διαδραματίζει ένα ξεχωριστό ρόλο, διότι με στηρίζει σε οποιοδήποτε βήμα κάνω. Όμως το άθλημα είναι ομαδικό και δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις προπονήτριες και τις συναθλήτριές μου.
𝝥𝞀𝞈𝞃𝝰𝝷𝝺𝝶𝞃𝝸𝞂𝝻ός 𝞂𝝶𝝻𝝰ί𝝼𝝴𝝸 𝝿𝝾𝝺𝝺ές ώ𝞀𝝴ς 𝝿𝞀𝝾𝝿ό𝝼𝝶𝞂𝝶ς , 𝝰𝝿𝝾𝞆𝞈𝞀𝝸𝞂𝝻ός 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝾𝝸𝝹𝝾𝝲έ𝝼𝝴𝝸𝝰 𝝹𝝰𝝸 𝝴𝝲𝝹𝝰𝞃ά𝞂𝞃𝝰𝞂𝝶 𝝻𝝰𝝹𝞀𝝸ά 𝝰𝝿ό 𝞃𝝾 𝞂𝝿ί𝞃𝝸 𝞂𝝾𝞄. 𝝨𝝴 𝞃ό𝞂𝝾 𝝻𝝸𝝹𝞀ή 𝝶𝝺𝝸𝝹ί𝝰 𝝿𝞈ς 𝞃𝝾 𝝳𝝸𝝰𝞆𝝴𝝸𝞀ί𝞂𝞃𝝶𝝹𝝴ς 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝞈ς 𝝴ί𝞂𝝰𝝸 𝞂ή𝝻𝝴𝞀𝝰;
Για μένα ήταν δεδομένο να δεχτώ την πρόταση της Νέας Ιωνίας με μεγάλη χαρά και να ακολουθήσω αυτό που θέλω να κάνω. Σημαντικό ρόλο, βέβαια, έπαιξε και η παρουσία της αδελφής μου σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ένα τόσο ισχυρό πρότυπο ίσως με δυσκόλευε αντίθετα, όμως, ήταν ένα κίνητρο να γίνομαι καλύτερη σε όλα. Είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο των γονιών μου. Ευτυχώς εγκλιματίστηκα αρκετά γρήγορα στη Αθήνα και στην ομάδα. Έχω τη σχολή μου στην Αθήνα, την ομάδα μου την Νέα Ιωνία και γενικότερα η ζωή μου πλέον είναι στην Αθήνα.
𝝥𝝸𝞂𝞃𝝴ύ𝝴𝝸ς ό𝞃𝝸 𝝻𝝴 𝝻𝝰𝝻ά 𝝹𝝰𝝸 𝝻𝝴𝝲ά𝝺𝝶 𝝰𝝳𝝴𝝺𝞅ή 𝞂𝞃𝝾 𝗛𝗮𝗻𝗱𝗯𝗮𝗹𝗹 𝝳𝝴𝝼 𝞄𝝿ή𝞀𝞆𝝴 ά𝝺𝝺𝝶 𝝿𝞀𝝾𝝾𝝿𝞃𝝸𝝹ή 𝝲𝝸𝝰 𝝴𝞂έ𝝼𝝰;
Όσο και αν φαίνεται μονόδρομος η επιλογή μου να ασχοληθώ με το χάντμπολ δεν είναι. Η μαμά μας άφησε να πειραματιστούμε σε διάφορα αθλήματα, ατομικά και ομαδικά, μέχρι να βρούμε αυτό που μα ταιριάζει και μας αρέσει. Εν τέλει καταλήξαμε και οι δύο στο χάντμπολ.
𝝥ό𝞂𝝾 𝝿𝝴𝞀ή𝞅𝝰𝝼𝝶 𝝴ί𝝼𝝰𝝸 𝝶 𝝻𝝶𝞃έ𝞀𝝰 𝞂𝝾𝞄 𝝲𝝸𝝰 𝞃𝝶𝝼 𝝿𝝾𝞀𝝴ί𝝰 𝞂𝝾𝞄 𝝹𝝰𝝸 𝝿ό𝞂𝝾 𝝹𝝰𝝺ά 𝝼𝝸ώ𝝷𝝴𝝸 𝝿𝝾𝞄 𝝴ί𝞂𝝰𝝸 𝝻𝝰𝝹𝞀𝝸ά 𝞃𝝶ς;
Κάθε μητέρα στον κόσμο είναι περήφανη για τα παιδία της. Έτσι και η δική μου πιστεύω είναι περήφανη και για τα τρία της παιδία το ίδιο, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Πόσο μάλιστα όταν οι δύο κόρες της κατέκτησαν το παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Φυσικά και οι γονείς μας στεναχωριούνται όταν βρισκόμαστε μακριά για αρκετό καιρό, μας λείπουν και τους λείπουμε. Αυτό που μας έλεγαν πάντα, όμως, είναι να διαμορφώσουμε τη ζωή μας όπως μας κάνει χαρούμενους. Έτσι μας στηρίζουν πάρα πολύ και μας επισκέπτονται στην Αθήνα όσο πιο συχνά μπορούνε.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝼𝝸ώ𝞂𝝴𝝸 𝝼𝝰 έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝿𝝸𝝴𝞂𝞃𝝴ί 𝝿𝝾𝞃έ 𝝿𝝾𝞄 ή𝝷𝝴𝝺𝝴ς 𝝼𝝰 𝞃𝝰 𝝿𝝰𝞀𝝰𝞃ή𝞂𝝴𝝸ς;
Δεν έχω πιεστεί ποτέ τόσο πολύ που να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω στην Αλεξανδρούπολη. Φυσικά και υπάρχουν περίοδοι με έντονο άγχος αλλά κάθε αθλητής οφείλει να βρει τους δικούς του τρόπους να το μειώσει. Έτσι, έχω βρει και εγώ τους δικούς μου.
𝝡𝝿𝝾𝞀𝝴ί 𝝻ί𝝰 𝝼έ𝝰 𝝰𝝷𝝺ή𝞃𝞀𝝸𝝰 𝝼𝝰 𝞂𝞄𝝼𝝳𝞄ά𝞂𝝴𝝸 𝝿𝞀𝞈𝞃𝝰𝝷𝝺𝝶𝞃𝝸𝞂𝝻ό 𝝹𝝰𝝸 𝝳𝝸ά𝝱𝝰𝞂𝝻𝝰, 𝞂𝝿𝝾𝞄𝝳ές 𝝹𝝰𝝸 𝝿𝞃𝞄𝞆ί𝝾;
Όσο κλισέ και αν ακούγεται, το πρόγραμμα είναι το παν στην ζωή ενός αθλητή. Προγραμματίζεις τις προπονήσεις, ώστε να μην συμπίπτουν με τις ώρες της σχολής. Επιπλέον, χρειάζονται και θυσίες. Εγώ για παράδειγμα, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου στο λύκειο να πηγαίνει σε καμία πενταήμερη εκδρομή, διότι σχεδόν πάντα συνέπιπταν αγώνες.
Έ𝞆𝝴𝝸ς 𝝹ά𝝿𝝾𝝸𝝰 𝝲𝝾ύ𝞀𝝸𝝰 𝝿𝞀𝝸𝝼 𝝰𝝿ό 𝝹ά𝝷𝝴 𝝰𝝲ώ𝝼𝝰;
Όχι δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο γούρι πριν τον αγώνα.
𝝩𝝸 𝝿𝝴𝞀𝝸𝝻έ𝝼𝝴𝝸ς 𝝰𝝿ό 𝞃𝝶𝝼 𝝚𝝷𝝼𝝸𝝹ή 𝞂𝞃𝝾 𝝥𝝰𝝲𝝹ό𝞂𝝻𝝸𝝾;
Περιμένω η εθνική μας σε αυτή τη διοργάνωση να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί, θέτοντας και πραγματοποιώντας κάθε στόχο που θα θέσει. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι απρόβλεπτο, δεν υπάρχουν εύκολες και δύσκολες ομάδες. Έτσι, καλούμε τον κόσμο της Κρήτης να έρθει να παρακολουθήσει beach handball και να στηρίξει όλη αυτήν την προσπάθεια που κάνουμε αυτά τα χρόνια.
#bestpeople #bestinterviews #bestmagazinecrete
